در معماری سنتی ایران معمولاً درها دولته و چوبی بوده اند. درهای سنتی از اجزایی تشکیل شده اند که عبارتند از : 1-دو قطعه چوب عمودی که در دوطرف در به کار رفته و به آن بائو میگویند. 2-قطعه چوبی که در پایین لته به وسیله کام و زبانه به بائوها پیوسته که به آن پاسال یا پاخور یا پاسار می گویند. 3-قطعات افقی چوبی که بائوها را در سه جا به هم متصل می کنند و به نام کش و میانکش معروفند. 4-دماغه که چوب نازکی است که در روی درز میان لته ها کوبیده شده و به وسیله گل میخ به یک لته پیوسته است. 5-قاب که گاهی پر و گاهی مشبک است. 6-چارچوپ که از پنج قطعه چوب تشکیل شده که دوتای آن عمودی و سه تای آن یکی دربالا و دوتا در آستانه به طور افقی به کار رفته و میان دو پاره چوب افقی پایین استانه کوبیده شده و قطعه چوب افقی بالای چارچوب دوشاخک دارد که در دیوار استوار می شود. 7-پاشنه گرد یک قطعه چوب افقی است که در پشت آستانه کوبیده شده و جای پاشنه ها را در آن بریده اند. گاهی هم پاشنه گردها جدا ازهم در دو گوشه پایین در ، از چوب ، سنگ یا خشت پخته تعبیه می شوند