در عصر هخامنشی ، مسئله عبور از رودخانه ها به سه روش حل می شد: 1 . تقسیم بندی رود به نهرهای متعدد و کوچک. 2. استفاده از کیسه های پوستی به عنوان بلم. 3 . احداث پل. بیشترین آثار باقیمانده از پل در این دوره ، به خطه خوزستان اختصاص دارد. پل تخت شاه نشین ، پل بند درودزن ، پل خدا آفرین در غرب ایران و ناحیه خوزستان بیشترین آثار پل سازی این دوره به چشم می خورد. نمونه پل های این دوره : پل شکسته در خرم آباد. پل کوار بر روی رود قراآقاج ،بر سر راه فیروز آباد. پل دزفول ، در مسیر راه دزفول به اندیمشک. پل خیر آباد بر روی رود تاب (مارون) پل تنگاب بر روی رود فیروز آباد پل مورد بر سر راه قدیمی فارس و خوزستان پل دختر