آندره گدار از چند معمار فرانسوی که در شرکت «سنتاب» به طراحی و ساخت ساختمان‌های دانشگاه تهران مشغول بودند، برای تدریس در هنرستان دعوت کرد. این مهندسان ماکسیم سیرو، دوبرول، موزر (اصالت سوئیسی) و خاچیک پاولویان بودند. مهندس محسن فروغی نیز در این شرکت مشغول به کار بود. وی با کمک اسماعیل مرآت از چند استاد صنعت و هنر برای تدریس دعوت کرد. افرادی مانند ابوالحسن صدیقی، علی محمد حیدریان، حسنعلی وزیری، غلامرضا عبادی، محسن مقدم دعوت شدند اما حسنعلی وزیری این دعوت را نپذیرفت. اسدالله قهرمان پور برای امور اداری حوزه هنری انتخاب شد. برنامه دوره های معماری توسط دوبرول و نقاشی و مجسمه سازی توسط صدیقی بر اساس برنامه ریزی آموزشی دانشکده هنرهای زیبای پاریس طراحی شده است. صدیقی در این برنامه ها با گدار اختلاف سلیقه داشت و کنار رفت. ظاهراً مبنای تفاوت، الگوسازی یک طرفه از مدرسه هنرهای زیبای پاریس بود که با شخصیت صدیقی همخوانی نداشت. زیرا معتقد بود در این طرح ها باید از تجربیات سایر کشورهای اروپایی استفاده کرد. حیدریان و صدیقی از شاگردان مدرسه کمال الملک بودند و عبادی و مقدم از دانشکده هنرهای زیبای پاریس و دانشکده تاریخ هنر لوور فارغ التحصیل شدند. یکی دیگر از معلمان گروه نقاشی، خانم مارتین آشوت امین فر، فارغ التحصیل دانشکده هنرهای تزئینی پاریس بود که همسری ایرانی داشت و طراحی تزئینی را تدریس می کرد.