این ساختمان که به عنوان یک گذرگاه در مسیر از پردیس تصور می شود، توسط مسیرهای متصل به هم که مرز بین داخل و خارج را به چالش می کشد، تعریف می شود. این مسیرها به یک گالری طولانی، منحنی و سقفی تبدیل می شوند که هسته مرکز پردیس را تشکیل می دهد. این راهرو مرکزی با فضاهای نمایشگاهی، فضاهای اجرا، امکانات ناهار خوری، سالن‌ها، اتاق‌های پست و یک کتابفروشی پوشیده شده است. مجموعه ای از تراس های بیرونی، مناطق مشترک ساختمان را با محوطه دانشگاه اطراف متصل می کند. مرکز پردیس شصت هزار فوت مربعی که به عنوان نقطه اتصال بین فضاهای مسکونی و ساختمان‌های دانشگاهی عمل می‌کند، به‌عنوان شرح و بسط یک گذرگاه در مسیر از پردیس تصور می‌شود. این ساختمان که توسط خطوط بهم پیوسته مسیرهایی که اغلب به داخل و خارج از کالج رفت و آمد می‌شوند و از دو طرف توسط سازه‌های موجود منقبض شده است، به‌عنوان یک مسیر مشخص می‌شود: یک انتهای آن به سمت جامعه نورث همپتون و دیگری به محوطه دانشگاه باز می‌شود. این طرح Chapin Lawn را روشن می‌کند، یک ویژگی بیضی شکل گسترده طرح اصلی سایت فردریک لاو اولمستد که هرگز به طور کامل محقق نشده بود. با بازتعریف این عنصر مهم، این مرکز یک محیط جدید برجسته را برای ساختارهای تاریخی مدرسه 136 ساله ایجاد می کند.