این پارک دارای یک مرکز اجتماعی با دو کتابخانه کوچک، یک کارگاه برای کودکان، یک سالن اجتماعات و فضای اداری است. این توابع تا حدی در ساختمان موجود بازسازی شده و در دو سازه تازه ساخته توزیع شده است. برخلاف طراحی سنتی باغ هندسی ایرانی، معمار استفاده ارگانیک‌تر و متنوع‌تر از فضا را انتخاب کرد. این امر سودمندترین استفاده را از منطقه نسبتاً کوچک باغ با طول مسیرهای پیاده‌روی که از تپه‌های مصنوعی کوچک و مناطق با کاشت متراکم امتداد می‌یابد و در اطراف آن گسترش می‌دهد، ممکن ساخت.
ایجاد حاصل، یک میدان پلکانی مرکزی است که دو انتهای مخالف پارک را به هم متصل می کند. در مرکز پارک، یک پیاده‌روی زیگزاگ برجسته بر روی مجموعه‌ای از طاق‌ها قرار دارد که از میدان عبور می‌کند و مشرف به قسمت پایینی پارک است که به یک منطقه بازی کودکان تبدیل شده است. چشم انداز توسط سیستمی از فواره ها و آبشارها که از جلوی ساختمان ها در بخش بالایی میدان سرچشمه می گیرند، تقویت شده است.