ساختمانی که توسط نورمن فاستر طراحی شده و برای دو دهه محل اقامت شهردار و مجمع لندن بوده است، در طول سالها نام مستعار متعددی به دست آورده است - بیضه شیشهای، گناد شیشهای، چراغ جلو اتومبیل. لیست ادامه دارد. برخی می گویند این یک ساختمان نمادین است، اما معمولاً افرادی هستند که در آن کار نکرده اند. وقتی افتتاح شد به عنوان یک ساختمان پیشرفته ترومپت شد. اما یک سیستم پیشرفته مانیتورینگ آب و هوا که برای سازگاری با محیط زیست طراحی شده بود، هرگز به درستی کار نمی کرد - داخل آن خیلی گرم بود یا خیلی سرد و فقط برای حدود یک هفته در سال مناسب بود. هر گونه مزیت زیست محیطی به راحتی با فن های الکتریکی مورد استفاده در تابستان که گرمای غیرقابل تحمل می شد، جبران شد. دریچه های هوا در کف یک بزرگراه عالی برای جوندگان فراهم می کرد - موش ها در جلسات، از جمله نشستن در اتاق، یک منظره معمولی بود. یک بار یک موش مرده در کشوی زیر میز کسی پیدا شد. سیاستمداران در آن زمان فکر میکردند که محدود کردن اندازه ساختمان، اندازه و قدرت شهرداری را محدود میکند. اما GLA به سرعت رشد کرد و با مسئولیتهای دیگری که به شهر واگذار شد، تقویت شد. در نهایت تعداد افراد بیشتری نسبت به ساختمانی که برای ساخت آن طراحی شده بود به داخل ساختمان کوبیده شدند، و بر تاسیسات با توالت هایی که برای مقابله با آن تلاش می کردند فشار وارد کردند و انتظار برای آسانسور در شلوغ ترین زمان ها مضحک شد. برای مقابله با افزایش تعداد کارمندان، فضای اداری اضافی در مکانهای دیگر در سراسر شهر اجاره شد.