فرامرز شریفی در سال 1315 در تهران به دنیا آمد. در سال 1334 توانست وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شود و در سال 1342 با رتبه ممتاز فارغ التحصیل شد. وی از سال 1347 تا 1372 با مهندسین مشاور آرتیمان همکاری کرد و از سال 1372 فعالیت حرفه ای مستقل خود را آغاز کرد. وی همچنین از سال 1379 تا 1381 عضو کمیته معماری معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران بود. فرامرز شریفی همچنین داوری چندین دوره جایزه بزرگ معمار را در کارنامه خود دارد آثار معماری فرامرز شریفی از نظر تنوع مصالح، احجام خالص و جامد، تاکید بر محورهای تقارن، سازماندهی مرکزی، فضاهای محصور در فرم هندسی مشخص به معماری کلاسیک نزدیک است. از این رو می توان آثار او را تلاشی برای تلفیق ذوق کلاسیک در بدنی مدرن دانست. حجم ساختمان های او سنگین، محکم و دارای سلسله مراتب فضایی کلاسیک است. بخش های زمینی با مصالح خشن تر و سنگ های چند ضلعی چسبانده شده پوشانده شده اند و انتهای ساختمان با سقف های شاخص مشخص می شود. سطوح ساختمان های او معمولاً با قاب بندی تقسیم می شود که از تفاوت سطح یا تفاوت در رنگ و متریال ایجاد می شود. نماها همیشه متعادل هستند و این تعادل یا از طریق تقارن و یا با ایجاد تعادل بین فضاهای پر و خالی نما به دست می آید. استفاده از احجام خالص و قواعد هندسی مشخصه نما و فضای داخلی آثار نجیب است.