پاورپونیت بررسی بافت در معماری
بافت در معماری با هدف تقویت عناصر نوری و لمسی به ساختمان ها و محیط های اطراف است. بافت نوری ساختمان به ویژگی های بصری آن از دور، مانند پنجره ها، منحنی های فراگیر، گوشه ها و فضاهای خالی اشاره دارد. بافت لمسی به مواد نزدیک تری که می توان از نظر فیزیکی لمس کرد، مانند مصالح ساختمانی سنگ یا شیشه، نماهای فلزی و نرده های چوبی اشاره دارد. انواع مختلف مواد و فرآیندهای مدرن امکان ایجاد یک فهرست تقریباً بی پایان از الگو و شکل را فراهم می کند و به معماران رویکرد مفهومی بسیار آزادتری نسبت به بافت می دهد. از الگوهای سفارشی برش لیزری و جت آب گرفته تا ورق های سوراخ شده از پیش ساخته شده، این تنها انتخاب مواد نیست که اکنون در پیش زمینه طراحی قرار دارد. علیرغم اینکه رویکرد مدرن معماری دارای چشم اندازهای از پیش طراحی شده در مورد چگونگی ظاهر و احساس یک ساختمان است، استفاده از مصالح باستانی مانند سنگ و الوار به این معناست که هم بافت های نوری و هم بافت های لمسی همیشه در معماری وجود داشته است، چه ناخودآگاه باشد و چه نباشد. . تمدن گمشده معابد آنگکور وات در کامبوج مثال خوبی از نحوه استفاده از مواد طبیعی در حدود آغاز قرن دوازدهم است.