پاورپوینت بررسی مطالعات اقلیم تهران
قبل از اینکه طهماسب پادشاه صفوی به تهران جذب شود و اطراف آن را دیوار بکشد، این شهر روستایی کوچک با 1000 نفر جمعیت بوده است و در اوایل دوره قاجار جمعیت شهر 15000 نفر بوده که از این تعداد 3000 نفر نظامی بوده اند. . در سال 1895 جمعیت تهران 147256 نفر تخمین زده شد. در دوره پهلوی و جمعیت به شدت افزایش یافت که ارقام مختلف آن ارائه شده است (به جدول 1 مراجعه کنید). جمعیت شهر در اوایل دوران پهلوی (حدود 1921) شروع به افزایش کرد. ظرف 40 سال جمعیت ده برابر شد و در سال 1961 به 2 میلیون نفر رسید. در چهل سال بعد یعنی از 1961 تا 2001 جمعیت به 7 میلیون نفر رسید. در حال حاضر جمعیت 7.7 میلیون نفر است. در چهل سال گذشته سرعت رشد جمعیت بسیار کمتر از چهل سال قبل از آن بوده است، اما در این مدت پنج میلیون نفر به جمعیت اضافه شد که این امر پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی داشته است. . جمعیت در شهرهای اطراف تهران بسیار بیشتر از خود تهران افزایش یافته است. در واقع رشد جمعیت تهران در دهه های اخیر کاهش یافته و جمعیت شهرهای اطراف افزایش یافته است. جدول 2 جمعیت شهرهای استان تهران و نرخ رشد آنها را از سال 1335 تا 1385 نشان می دهد. افزایش جمعیت در مناطق تهران بر اساس اطلاعات موجود، ولسوالی های مختلف از سال 1976 تا 2006 رشد جمعیتی یکسانی نداشته اند. مناطق مرکزی عمدتاً جمعیت خود را از دست داده اند در حالی که مناطق شهری پرجمعیت تر شده اند. این امر منجر به جابجایی جمعیت از مرکز به حومه شهر شده است، به طوری که رشد جمعیت در مناطق 6، 13، 20 و 14 منفی بوده در حالی که منطقه 4 بیشترین جمعیت و ناحیه 22 بیشترین جمعیت را داشته است. رشد ولسوالی های حومه از سال 1976 تا 1986 رشد 3 تا 7 درصدی جمعیت را تجربه کردند، اما از سال 1986 تا 1996 کاهش جمعیت را بین 1 تا 5 درصد تجربه کردند. این به دلیل اراضی این مناطق پس از انقلاب بود. در واقع، ارزش پایین زمین در حومه، دلیل اصلی هجوم مردم به این ولسوالی ها بوده است. پس از انقلاب خدماتی به مردم ساکن در این ولسوالی ها ارائه شد و بر همین اساس ارزش املاک قدردانی شد و از تفاوت های چشمگیر ارزش زمین در مناطق مختلف کاسته شد. روند کاهش جمعیت در نواحی 9. 10. 11، 12، 16 و 17 که در دوره اول سرعت بیشتری داشت، در دوره های بعدی کاهش یافت. روند بازسازی ساختمان های قدیمی در سال های اخیر مردم ساکن در این ولسوالی ها را تشویق به ماندن کرده است و به رشد منفی جمعیت پایان می دهد.