پاورپوینت بررسی نقش و جایگاه آب در معماری سنتی ایران
معماری پیش از اسلام در کنار آب در کنار طبیعت بدون مزاحمت خود را نشان می داد. "آب نقش انتزاعی ایفا کرد". معابد (آتاشکده ها و معبد آناهیتا) با توجه به وجود آب در کنار آب شکل می گرفتند. گرچه آب راهی است برای ورود انسان به جهان دیگر. دنیایی پاکتر که جسم نمی تواند از آن عبور کند. در دوران اسلامی نقش آب در معماری کاربردی شد. معماران این دوره آگاهانه سعی در تسلط بر طبیعت و نظم بخشیدن به آن داشتند. آنها آب و طبیعت را رام کردند و با منطق و تکنولوژی عصر خود غنی تر کردند. پیش از اسلام معماری به سوی آب و استراحت در کنار آن شتاب داشت. بعدها معماران با درک قوانین فیزیکی رفتار آب و درک نقش، تمثیل و رابطه آن با انسان، آب را وارد معماری کردند. آب منظم در اکثر بناهای اسلامی به اشکال هندسی جلوه می کند. به نوعی مرکزیت و وحدت در معماری روی آب شکل می گیرد. مرکزیت آب در معماری در دوران ساسانیان از معبد آذر گوشنسبان و آناهیتا در بیشابور آغاز شد. در دوران اسلامی شکل توسعه یافته ای از مرکزیت آب در معماری وجود دارد. حرکت مواج آن در مفاهیم دینی، ادبی و هنری فرهنگ ما جاری شد [7]. در اسلام، آب زیربنای ارتباط با خداست. شرط ورود در بسیاری از نمازها مانند نماز، شستن به عنوان وضو و غسل است. وضو گرفتن یا غسل برای اعمال مباح نیز مستحب است. حتی داشتن وضو در همه حالات مستحب است. در ایران به طور سنتی محلی برای شست و شو در داخل معبد و خارج از آن در نظر گرفته شده بود که نمازگزار و نمازگزار می توانست قبل از اینکه برای عبادت بیاید، شیاطین خود را از خود دور کند.