باغ تخت شیراز یکی از چهار باغ معروفی است که ابن عربشاه در «عجایب الامکان» و شرف الدین علی یزدی در «ظفرنامه» پیش از دوره قبر کنیان از آن یاد کرده اند. شرف الدین علی یزدی در بدو ورود تیمور گورکانی به شیراز می نویسد: تیمور پس از بازگشت به سمرقند به تقلید از باغ معروف شیراز چهار باغ در نزدیکی سمرقند بنا کرد و نام یکی از آنها را تخت قراچه گذاشت. هجری آنچه را که در آن زمان از باغ عرش دیده، به روشنی و دقیق بیان می کند: علاوه بر این، درختان گلدار و ریحان هستند و در باغ های دیگر، درختان میوه وجود دارد. در ضلع شمالی و جنوبی حوض، باغ هایی پر از پرتقال و سرو است.» این باغ دارای دو عمارت کلاه فرنگی است که دارای ایوان های متعدد است. در سمت رو به قبله هفت طبقه با کاشی های رنگارنگ وجود دارد. در هر طبقه، پله ها به صورت متقارن ساخته شده اند. از طبقه بالا به پایین، آبشارهای وسیعی وجود دارد که از بالا به پایین شیب جاری است و در محوطه هر طبقه، حوض هایی با فواره در بین آنها قرار دارد.