پاورپوینت بررسی روان کننده های بتن
نرم کننده ها مواد افزودنی هستند که برای افزایش سیالیت یا کارایی خمیر سیمان یا بتن به بتن اضافه می شوند. همچنین به عنوان کمک کارپذیری نامیده می شود که به بتن تازه یا اولیه اضافه می شود تا ویژگی های کارایی آن را تغییر دهد. نرم کننده ها به عنوان کاهنده آب نیز نامیده می شوند زیرا بتن را با کارایی یکسان در نسبت آب به سیمان کمتر تولید می کنند. از این رو نرم کننده ها به ساخت مخلوط بتن با دوام بالا با محتوای آب یکسان کمک می کنند. نرم کننده ها به دلیل وجود مولکول های پلیمری موجود در آن، خاصیت پلاستیک سازی دارند. این مولکول‌ها وقتی با بتن مخلوط می‌شوند روی سطح دانه‌های سیمان جذب می‌شوند که یک گروه یونی ایجاد می‌کند که به سمت بیرون اشاره می‌کند. این در نهایت بار منفی به ذرات سیمان می دهد. این ذرات سیمان با بار منفی باعث دافعه متقابل می شوند. این دافعه بین ذرات، لخته های ذرات را در سیستم آب/سیمان می شکند که منجر به هوای محبوس می شود، همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است. 1. روان کننده های هیدروفیل روان کننده های هیدروفیل با افزایش ترشوندگی مشخص می شوند که وظیفه اصلی آن افزایش ویژگی های پلاستیک و جریان بتن است. 2. روان کننده های هیدروفوبیز این نوع نرم کننده ها مخلوط بتن را با مقدار زیادی هوا اشباع می کنند. بنابراین، می توان کشش رطوبت را در محلول کاهش داد و ویژگی های پلاستیکی بتن را افزایش داد. مزایای روان کننده ها در بتن مزایای اصلی استفاده از نرم کننده ها عبارتند از: کارایی بتن را بدون اضافه کردن آب اضافی بهبود می بخشد. افزایش مقاومت بتن بدون افزایش محتوای سیمان. ویژگی های مقاومتی فونداسیون بتنی تمام شده را تا بیست و پنج درصد افزایش دهید. نرم کننده ها تراکم را بدون استفاده از ویبراتور آسان می کنند. جریان پذیری و چسبندگی خوب به سطح را بهبود می بخشد. بتن با چگالی بالا با استفاده از نرم کننده ها به دست می آید. روان کننده ها رطوبت بتن را کاهش داده و آن را در برابر یخ زدگی مقاوم کرده و از ترک خوردن آن جلوگیری می کند.