پاورپوینت بررسی سازه های فضاکار - سازه های فضایی سیستم های سه بعدی متشکل از اعضای خطی هستند که در محل اتصال یا در طول آنها تحت بارگذاری قرار می گیرند و با استفاده از اتصالات پین یا لنگر به یکدیگر متصل می شوند. این سازه ها می توانند اشکال مختلفی مانند شبکه دو لایه مسطح (FDLG) یا شبکه چند لایه مسطح، طاق بشکه ای مهاربندی شده یا گنبد و یا هر شکل دیگر (فرم) داشته باشند. همچنین به عنوان خرپا سه بعدی (فضا خرپا) یا قاب سه بعدی (فض فریم) در نظر گرفته می شوند. با این حال، اصطلاح "فضای فریم" نیز برای سیستم های ساخته شده از اعضای متصل به یکدیگر با اتصالات پین استفاده شده است. چند شکل مختلف از ساختارهای فضایی در زیر نشان داده شده است: سازه های قاب فضایی به دلیل صلبیت ضروری مثلث از استحکام بیشتری برخوردار هستند و در این قاب ها، لنگر خمشی به صورت تنش و بار فشاری در طول هر پایه انتقال می یابد. اسپیس فریم معمولا با استفاده از ماتریس سختی طراحی می شود، ویژگی خاص ماتریس سختی در یک فضای معماری، استقلال از عوامل زاویه ای است. اگر مفاصل به اندازه کافی صلب باشند، انحراف زاویه ای را می توان نادیده گرفت. در مواقعی که دهانه ساختمان ها زیاد باشد، به دلیل دهانه زیاد از اسپیس فریم ها استفاده می شود، فضاها در معرض حرکت بوده و درزهای انبساط ایجاد می شود. اسپیس فریم ها را می توان به سادگی نگه داشت و اعضای مختلف اسپیس فریم ها را می توان با جوشکاری پیش ساخته کرد.