پاورپوینت بررسی بناهای آرامگاهی و معماری مقابر در ایران
مقبره، به معنای دقیق، خانه یا خانه مردگان. این اصطلاح به طور آزاد برای انواع قبرها، بناهای تدفین، و یادبودها به کار می رود. در بسیاری از فرهنگ‌های بدوی، مردگان را در خانه‌های خود دفن می‌کردند، و شکل مقبره ممکن است از این عمل به‌عنوان بازتولید در مواد دائمی انواع خانه‌های اولیه ایجاد شده باشد. بنابر این، بارروهای مقبره های ماقبل تاریخ معمولاً در اطراف یک کلبه گرد ساخته می شدند که بدن را همراه با ابزار و سایر وسایل شخصی برای استفاده در زندگی بعدی در آن قرار می دادند. با فناوری پیشرفته‌تر تمدن‌های اولیه، مقبره‌های آجری و سنگی ظاهر شدند که اغلب با اندازه‌های بزرگ بودند، اما همچنان اشکال خانه‌های اولیه را حفظ کردند. آنها بسته به اینکه در زمان شروع ساخت مقبره ها در چه شکلی مورد استفاده خانگی قرار می گرفت، آنها گاهی به صورت خانه و گاهی مستطیل شکل بودند. چنین مقبره‌هایی که به‌عنوان خانه‌ها در نظر گرفته می‌شوند، اغلب با لباس‌ها، ظروف، و اثاثیه بسیار زیاد تهیه می‌شدند، به طوری که آنها منابع اصلی دانش درباره فرهنگ‌هایی هستند که آنها را ساخته‌اند. در زمان‌های بسیار اولیه، ظاهراً به مردگان سلطنتی نه‌تنها همه اقلام ضروری، بلکه خادمان واقعی نیز داده می‌شد که در زمان دفن کشته می‌شدند تا بتوانند به خدمت ارباب خود ادامه دهند. معمولی آرامگاه ملکه شوب اد از اور (دوران سلسله اولیه در بین النهرین، حدود 2900-حدود 2334 قبل از میلاد) است که شامل اجساد بیش از 60 خدمتکار بود. با این حال، جایگزینی مجسمه ها یا تصاویر نقاشی شده برای انسان رایج تر شد. این رویه در بیشتر مقبره های مصری بود. و از چنین تصاویر و مجسمه های نقاشی شده، به ویژه در مقبره های پادشاهی قدیم و میانه، می توان تصویر روشنی از زندگی مصری به دست آورد.