در طراحی ساختمان، محیط اغلب به معنای پراکنده اطلاق می شود. آسایش حرارتی یا به عنوان یک مکانیسم فیزیولوژیکی یا به عنوان یک اثر ذهنی نامربوط تفسیر می شود. ساختمان ها برای مردم هستند، اما باید با معیارهای کم انرژی نیز مطابقت داشته باشند. کیفیت بالا و طراحی اقتصادی مستلزم دانش دقیق تری در مورد واکنش های فردی و گروهی انسان به گرما، نور، صدا و فضا است. یک مدل تعاملی برای راحتی بر اساس چهار بعد اصلی سطوح برانگیختگی، حواس پرتی، احساس عاطفی و فیزیکی پیشنهاد شده است. کار بیشتری توسط روانشناسان محیطی مورد نیاز است که می تواند در عمل توسط مشتریان، معماران و مهندسان برای فرموله کردن خلاصه برای ساختمان ها استفاده شود، در عین حال روش های بازخورد هماهنگ از ساختمان های در حال استفاده باید بخشی از فرآیند ساخت و ساز شوند.