رنگ نور ، زیبایی و هماهنگی است ، اما همچنین تعادل روانی ، راحتی و هیجان است. رنگها در معماری برای تزئین ، برجسته سازی ، روشنایی و جداسازی فضاها و همچنین انتقال احساسات و آسایش لازم است. مثال: رنگ ساختمان مانند ارائه محصول است و به عنوان محرکی برای ایجاد اولین برداشت ، مطلوب یا منفی عمل می کند. رنگ های داخلی بر بدن ، شخصیت ، رفتار و خلق و خوی ما تاثیر می گذارد. بنابراین انتخاب رنگ بر اساس عوامل ایستا و همچنین عوامل روانی ، فرهنگی و اجتماعی است. مقدمه ای بر روانشناسی رنگ رنگ ها باعث درک هایی می شوند که باید آنها را درک کنیم: نور سفید خورشید در رنگهای: قرمز ، نارنجی ، زرد ، سبز ، آبی و بنفش تجزیه می شود. این رنگها به رنگهای اصلی یا اساسی (زرد ، قرمز و آبی) و رنگهای ثانویه (نارنجی ، سبز و بنفش) تقسیم می شوند که به صورت مخلوطی از رنگهای فوق بوجود می آیند. رنگها نیز در رنگهای گرم (قرمز ، نارنجی ، زرد) و رنگهای سرد (آبی ، سبز ، بنفش) طبقه بندی می شوند. هر رنگ روی فرد یک عمل سه گانه دارد: - تحت تاثیر قرار دادن ، توجه را جلب می کند. - باعث ایجاد واکنش یا احساس می شود ، زیرا هر رنگ قادر به بیان است. - می سازد ، زیرا هر رنگ معنی خاص خود را دارد و ارزش نمادین می یابد. رنگهای گرم محرک ، شاد و هیجان انگیز و رنگهای سرد آرام ، آرام بخش و در برخی موارد حتی افسرده کننده تلقی می شوند.