حمامهای سنتی ایران هرگز محلی برای استحمام شخصی نبوده اند. بلکه آنها نقش یک مجمع اجتماعی ، مکانی برای ارتباط ، استراحت و تفریح را بازی کرده اند. در زمانی که هیچ اخبار تلویزیونی یا شبکه های اجتماعی وجود نداشت ، مردم اخبار را در حمام ها یکی از مکانهای مهم برای به روز نگه داشتن آخرین اخبار ، انتقال اطلاعات و شایعات می دانستند. علاوه بر این ، همام محلی بود که بسیاری از وقایع مهم اجتماعی و سیاسی در آن برگزار می شد و آداب و رسوم سنتی انجام می شد ، از جمله هانا بندان (مهمانی حنا عروس) ، همام زایمان (حمام زایمان) ، حمام عزاداری با از دست دادن عزیزان و غیره. اهمیت غسل در فرهنگ ایرانی به دوران قبل از اسلام برمی گردد. طبق اساطیر پارسی ، اولین حمامها در زمان جمشید شاه ساخته شده اند و طبق اسناد باستان شناسی نخستین خرابه های حمام در چغا زنبیل ، مجموعه ایلامی باستانی و میراث جهانی یونسکو در استان خوزستان پیدا شده است. اگرچه نظافت و بهداشت از قبل در ایران پیش از اسلام که دین دولتی آیین زرتشت بود ، مهم بود ، گرایش به اسلام اهمیت بیشتری برای آن قائل بود تا حدی که نیمی از ایمان یک مسلمان قلمداد می شد. در دوره اسلامی در ایران ، به ویژه در دوره صفویه ، همانطور که ژان شاردن در کتاب سفرهای سر جان شاردن گزارش داده است ، بیش از 270 حمام عمومی فقط در اصفهان در دوران صفویه وجود داشته است که نه تنها اهمیت بهداشت را نشان می دهد بلکه سطح بالای توسعه شهری ایران در آن دوران. مرکز سنتی اسپا و سلامتی همانطور که قبلاً گفته شد ، از غسالخانه ها به غیر از استحمام ، اهداف مختلفی نیز استفاده می شده است. غسالخانه (یا همان حمام به زبان فارسی) یکی از مهمترین مکانهایی است که مردم - بخصوص زنان - که اغلب برای انجام فعالیتهای آرامش بخش مانند ماساژ یا کارهای زیبایی مانند داشتن موی سر ، ناخن زدن و آرایش صورت علاوه بر تراشیدن به آنجا می روند. . علاوه بر این ، همام ها همچنین به عنوان مراکز سلامتی برای انجام درمان های پزشکی سنتی مانند ماساژ ، خون ریزی ، حجامت و ختنه استفاده می شدند.