پاورپوینت تحلیل بررسی معماری موزه لوور پاریس - موزه لوور قبل از موزه بودن ، محل اقامت سلطنتی بود که محل زندگی چندین نسل از پادشاهان بود. پادشاه هنری چهارم در میان آنها بود - و او یک آیین پادشاهی را به نام Royal Touch در سالن های لوور وضع کرد. تصور می شد که سلطنت های فرانسه در آن زمان دارای قدرت خدادادی برای حکومت هستند. چنین امتیازات پشتوانه الهی؟ توانایی بهبود بیماریها - مانند غدد لنفاوی متورم ، عارضه جانبی سل - فقط با لمس. و بنابراین ، هنری چهارم در یکی از سالن های لوور مبتلایان به سل را پذیرفت و بیماران را با آب مقدس مسح می کرد ، "Le roy te touché، dieu te guerit" ("پادشاه تو را لمس می کند ، خدا تو را شفا می دهد"). این پیشگام مفهوم هنر عمومی است: هنرمندان امروزی پاریسی که ساعت ها در لوور نقاشی می کشند ، ممکن است با گفتگوی عامیانه ادعا کنند که در آنجا زندگی می کنند. اما در قرون 17 و 18 ، هنرمندان واقعاً در لوور زندگی می کردند. قبل از به سلطنت رسیدن لوئی چهاردهم ، چندین نسل از سلطنت ها خانه لوور را صدا زده بودند. اما هنگامی که پادشاه خورشید در اواخر قرن هفدهم تصمیم به انتقال به ورسای گرفت ، این اجازه را به هنرمندان داد تا در آنجا زندگی کنند. در آنجا ، آنها تبادل نظر کردند ، نقاشی ها را کپی کردند و روی پروژه های خود کار کردند. این ساختمان به زودی به هسته ای برای دنیای هنر تبدیل شد. پس از انقلاب فرانسه (1799-1789) ، موزه لوور رسماً از یک کاخ به موزه عمومی تبدیل شد. در آن زمان ، اجازه دسترسی عمومی به آثار هنری بزرگ یک مفهوم بدیع بود - مفهومی که مشخصاً قدرت چسبندگی داشت. این موزه در هفته ده روزه انقلاب فرانسه اجرا شد: شش روز اول هفته فقط مختص هنرمندان بود ، سه روز دیگر امکان دسترسی به عموم را داشت و روز آخر نیز برای تعمیرات اختصاص داشت. هرم شیشه ای Pei برای این بود که با چشم انداز مشبک شود - نه اینکه با آن مبارزه کند: واضح است که موزه لوور تاریخ غنی دارد - و مدرنیزاسیون ساختمانی با چنین گذشته قابل توجهی کار چندانی نیست. بنابراین در سال 1983 ، هنگامی که رئیس جمهور فرانسه ، فرانسوا میتراند ، پی را به احیای ساختمان بیمار فراخواند ، معمار مدتی در مورد طرح خود اندیشید. پی این پروژه را به مدت چهار ماه از تیم خودش مخفی نگه داشت و قبل از تهیه نقشه های اولیه ، چندین سفر پنهانی به موزه انجام داد. هنگامی که وی سرانجام قلم را روی کاغذ گذاشت ، برنامه های وی شامل ورودی جدید ، شبکه ای از اتاق ها برای دلپذیری بیشتر بازدید از موزه (مرکز اطلاع رسانی ، کافه تریا) و معروف هرم شیشه بود. در آن زمان پاریسی ها هنگام رونمایی از طرح رسوا شدند. همانطور که یکی از منتقدان نیویورک تایمز در سال 1985 نوشت ، هرم Pei یک "ابزار عظیم و خرابکننده" بود. احساس غالب در آن زمان این بود که هرم Pei یک چشم مدرنیست بود که به شدت در برابر محیط باروک خود قرار داشت. اما شاید اگر منتقدان پی می دانستند که چقدر دقیق سعی کرده طراحی خود را با چشم اندازش منطبق کند ، نرمی تر بود. همانطور که مایکل فلین ، یک معمار از تیم Pei ، از مجله Architect یادآوری کرد ، Pei می خواست شیشه "فوق العاده شفاف" باشد - بنابراین اگر از داخل آن نگاه کنید ، شیشه "تصور شما از رنگ ساختمانهای موجود را تغییر نمی دهد " شیشه های شفاف به نظر می رسد نظم بلند نیست ، اما در آن زمان ، بیشتر شیشه های مورد استفاده در ساختمان ها رنگ مایل به سبز داشتند. فلین گفت: یافتن شیشه کاملاً شفاف "کار زیادی در پا بود".