بیوگرافی و آثار معماری هانس شارون پاورپوینت بررسی بیوگرافی و آثار معماری هانس شارون

در سال 1919 او به گروه معماران اکسپرسیونیست برونو تاوت ، زنجیره شیشه پیوست. در سال 1926 وارد انجمن معماران Der Ring شد. در سال 1927 شارون خانه ای در اشتوتگارت ویسنهاف ساخت. او در پایان دهه بیست مسئولیت طرح توسعه یک خانه مسکونی بزرگ ، Gro Gsiedlung Siemensstadt ، در برلین را بر عهده داشت. نظریه هوگو هورینگ در مورد ساختمان جدید باعث شد تا شاروون در جهت جدیدی از معماری که از خردگرایی و از طرحواره های از پیش ساخته شده دور می شد ، بهره بگیرد تا ساختمان ها را از هر یک از ویژگی های منحصر به فرد توسعه دهد. [نیاز به منبع] سازمان فضای زندگی اجتماعی نقش محوری 1933 تا 1945 در دوران نازی او در آلمان ماند ، در حالی که بسیاری از دوستان و همکارانش از زنجیره شیشه یا Der Ring به خارج از کشور رفتند. در این زمان او فقط چند خانه خانوادگی ساخت که یکی از آنها خانه قابل توجه اشمینکه (در دسترس عموم) در شهر لوباو در زاکسن است (1933). خانه های بعدی باید از نظر ظاهری با مشخصات ساختاری تعیین شده سیاسی سازگار می شدند ، در حالی که در داخل آنها دنباله های فضایی معمولاً شارونی را به نمایش می گذاشتند. در طول جنگ او پس از آسیب بمب به کار بازسازی مشغول بود. او ایده ها و چشم اندازهای معماری خود را مخفیانه در تعداد زیادی آبرنگ ثبت کرد. او با این معماری های خیالی مدتی بعد از نازی ها از نظر ذهنی آماده شد. 1946 تا 1972 پس از پایان جنگ جهانی دوم وی توسط متفقین به شورای ساختمان شهر منصوب شد و به عنوان مدیر Abteilung Bau- und Wohnungswesen des Magistrats (اداره ساختمان و مسکن شهرداری) منصوب شد. در نمایشگاهی در ویرانه های ویران شده Berliner Stadtschloss (کاخ شهر برلین) با عنوان گیاه برلین - ارستر بریخت (برنامه های برلین - اولین گزارش) ، او ایده های خود را برای بازسازی برلین ارائه داد. بلافاصله با آشکار شدن تقسیم شهر ، او خود را در سرزمین هیچ کس سیاسی دید. در سال 1946 وی با پست تدریس در Lehrstuhl und Institut für Städtebau (موسسه ساختمان شهری) به عنوان استاد دانشکده معماری در دانشگاه فنی برلین شد. پس از جنگ او توانست درک معماری خود را ، هم جاه طلبانه و هم انسان گرایانه ، در ساختمانهای نمونه تحقق بخشد. به عنوان مثال ، در برج های آپارتمانی اشتوتگارت رومئو و جولیا (1959- 1959) ، در سالن ورزشی Geschwister-Scholl-Lünen (1956-62) و در سالن کنسرت معروف فیلارمونیک در برلین (1956-63). مشترک در همه این ساختمان ها نوع جدیدی از ورود به یک سازمان بسیار فانتزی و متمایز از فضا است. این مدرسه مانند یک شهر کوچک و دوستدار کودک برنامه ریزی شده است و برج های آپارتمانی امکان تخصیص انعطاف پذیر فضا و عملکرد را دارند. تالار کنسرت فیلارمونیک که در سطح بین المللی به عنوان یکی از موفق ترین ساختمان ها در نوع خود شناخته شده است ، بهترین اثر شارون محسوب می شود. در حوالی مرکز تریبون موسیقی ، صفوف تماشاگران در تراسهایی که به طور نامنظم قرار گرفته اند ، افزایش می یابند و صفحات سقف مانند یک خیمه مانند چادر از منظر معماری خود را لایه بندی می کنند. سفارت آلمان در برازیلیا (1963–69) تنها ساختمانی است که وی در خارج از آلمان ساخته است. پس از سال 1972 برخی از مهمترین ساختمانهای وی تنها پس از مرگ او در سال 1972 در برلین به پایان رسید ، از جمله Deutsches Schiffahrtsmuseum (موزه دریایی آلمان) ، تئاتر در ولفسبورگ و Staatsbibliothek (کتابخانه دولتی) در برلین. گسترش به فیلارمونی برلین در اطراف Kammermusiksasaal و Staatliche Institut für Musikforschung Preußischer Kulturbesitz mit Musikinstrumentemuseum (موسسه تحقیقات موسیقی و موزه سازهای موسیقی ، بنیاد میراث فرهنگی پروس) تحت نظارت شریک دفتر وی ادگار ویسنی توسعه یافت