. گرچه انتقال گرما و صدا از طریق ابزارهای گوناگون و طبق قوانین مختلف ، عایق های حرارتی و صوتی اغلب با هم برخورد می شدند. آنها اغلب از همان مواد اولیه (گیاهی ، معدنی یا مصنوعی) تولید می شدند. عایق بندی ، هم در برابر انتقال گرما و هم صدا ، در اوایل دهه 1950 در ادبیات تخصصی معماری و فنی در بلژیک به موضوعی محبوب تبدیل شد. در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 ، آژانس های مشاوره ای برای انجام مطالعات کامل حرارتی ، که به افزایش استفاده از عایق حرارتی در کارهای روزمره ساختمان کمک می کند ، بوجود آمدند. در همان زمان که روند معماری منجر به سازه های سبک و کمتر بی اثر شد ، آگاهی فزاینده ای از تلفات گرما و مشکلات مرتبط با آن مانند اتلاف سوخت وجود داشت. تاسیسات گرمایش بزرگ و هزینه های گرمایشی زیاد. در سال 1974 ، در پایان "les trentes glorieuses" و درست پس از اولین بحران نفت ، اولین قاعده بلژیکی برای تنظیم استفاده از عایق حرارتی صادر شد. برخی از مصالح ساختمانی پس از جنگ ، با خواص متنوع ، خیلی زود برچسب "عایق حرارتی" را دریافت کردند