ساخت و معماری گرمابه ها به عنوان یک کار عام المنفعه عمومی در نظر گرفته می شد و حکام و مقامات در مرکز شهر یا بازار حمام می ساختند. بزرگان محله های مختلف نیز در مرکز محله یا معابر برای مردم محلی حمام می ساختند. عبدالله مستوفی در کتاب خود در زمینه تاریخ اجتماعی و اداری قاجار می نویسد: "در آن زمان مردم هیچ تصوری از درآمد ساخت حمام نداشتند." اجاره حمام ها برای تعمیر دیگ بخار و تعمیر و بستن دیواره کافی بود. سیخ و تمیز کردن لایه زیرین و یک سال بین سفیدکاری و آهک کاری داخلی و تخلیه چاه های حمام حداقل سالی یکبار. " برخی از حمام ها نیز اختصاص یافته بود ، مانند دو حمام بزرگ و کوچک علیگولی آقا در نزدیکی بازار و مسجدی به همین نام در محله بیدآباد اصفهان. بنیانگذار این مجموعه علیقلی آقا از نزدیکان حرم شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی بود و حمامهای آن به مسجد اختصاص داشت. البته حمام نیز برای کسب درآمد و تامین هزینه های زندگی صاحب آن ساخته شده است. از آنجا که استحمام مراحل مختلفی را در بر می گیرد ، بنابراین حمامهای سنتی ایران فضاهایی با عملکردها و ویژگیهای مختلف دارند. در این راستا می توان فضاهای داخل سرویس بهداشتی را به سه قسمت 1- نیمه گرم و نیمه مرطوب 2- گرم و مرطوب 3- بسیار گرم و بسیار مرطوب تقسیم کرد.