در ایران، به‌ویژه در مناطق گرم و خشک، اقلیم نقش حیاتی در شکل‌گیری طراحی‌های معماری و شرایط زندگی دارد. 🌞 تابستان‌های سوزان و بارش محدود موجب ایجاد شرایطی می‌شود که در آن مدیریت گرما به یک اولویت تبدیل می‌شود. این امر باعث شده تا راه‌حل‌های معماری خاصی برای کمک به تطابق با چنین شرایطی توسعه یابد. یکی از ویژگی‌های قابل توجه خانه‌های حیاط‌دار است که برای بهینه‌سازی جریان هوا و فراهم آوردن سایه طراحی شده‌اند، که برای خنک کردن فضاهای داخلی به‌طور طبیعی اهمیت زیادی دارد
🌿 معماری سنتی ایرانی چندین استراتژی را به‌کار می‌گیرد تا فضای زندگی راحتی را با وجود اقلیم چالش‌برانگیز فراهم کند. به‌عنوان مثال، خانه‌ها اغلب با دیوارهای ضخیم ساخته می‌شوند تا در شب خنکی را حفظ کرده و از ورود گرما در طول روز جلوگیری کنند. یکی دیگر از ویژگی‌های منحصر به فرد استفاده از بادگیرها است؛ سازه‌های بلند طراحی شده برای گرفتن نسیم خنک و هدایت آن به داخل ساختمان، که اثر خنک‌کنندگی غیرفعال ایجاد می‌کند
. این طراحی‌ها قبل از سیستم‌های خنک‌کننده مدرن توسعه یافته‌اند و هوشمندی معماران ایرانی باستان را در سازگاری با شرایط گرم و خشک نشان می‌دهند.
💧 مدیریت آب نیز نقش مهمی در تطابق با این اقلیم ایفا می‌کند. در شهرهایی مانند یزد که یکی از خشک‌ترین شهرهای ایران است، قنات‌ها (کانال‌های زیرزمینی آب) برای انتقال آب تازه از منابع دوردست به‌کار می‌رفتند که امکان زندگی در مناطق بیابانی را فراهم می‌کرد. این سیستم‌ها بخشی از استراتژی کلی معماری پایدار هستند که تاثیرات زیست‌محیطی را کاهش می‌دهند و در عین حال راحتی ساکنان را تامین می‌کنند
. در مجموع، طراحی خانه‌ها در اقلیم گرم و خشک ایران مثالی برجسته از نحوه سازگاری انسان با طبیعت است که از عناصر طبیعی محیط برای ایجاد راه‌حل‌های پایدار زندگی استفاده می‌کند.