خانه‌های سنتی در بافت قدیم شهر بابل، همان‌طور که در دیگر شهرهای ایران نیز دیده می‌شود، نمایانگر سبک زندگی، شرایط اقلیمی و فرهنگی مردم این منطقه هستند. این خانه‌ها که اکثراً در دوره‌های قاجار و پهلوی ساخته شده‌اند، با استفاده از مصالح بومی و طراحی‌هایی خاص، فضای داخلی و خارجی منحصر به فردی را ارائه می‌دهند.
در این خانه‌ها، حیاط مرکزی یکی از اجزای اصلی است که به عنوان قلب خانه عمل می‌کند. فضای حیاط با درختان و گل‌ها مزین می‌شود و به خانواده‌ها فرصتی برای تعامل و ارتباط با طبیعت می‌دهد. این فضا همچنین به تهویه طبیعی خانه کمک می‌کند. خانه‌ها غالباً دارای ایوان‌ها یا بالکن‌های وسیع هستند که در تابستان به عنوان مکانی برای استراحت و استفاده از هوای تازه به کار می‌روند.
در طراحی داخلی این خانه‌ها، استفاده از مصالح محلی مانند چوب، آجر و گل‌های طبیعی به چشم می‌خورد. سقف‌های بلند با نورگیرهای کوچک، که به تهویه مناسب کمک می‌کند، از ویژگی‌های برجسته معماری این دوره‌ها هستند. این طراحی‌ها نشان‌دهنده هماهنگی عمیق میان معماری و اقلیم منطقه است، به طوری که در تابستان‌ها خنکی و در زمستان‌ها گرمای طبیعی خانه حفظ می‌شود.
یکی از ویژگی‌های جالب در خانه‌های قدیمی بابل، استفاده از فضاهای خصوصی و عمومی است. بخش‌های خصوصی خانه در داخل بنا و دور از چشم‌های بیرونی قرار دارند، در حالی که فضاهای عمومی مانند حیاط یا ایوان‌ها، برای پذیرایی از مهمانان و برگزاری مراسم خانوادگی طراحی شده‌اند.
در کل، خانه‌های سنتی بابل نه تنها از نظر معماری جذاب و زیبا هستند بلکه نمایانگر فرهنگ و زندگی مردم این منطقه در گذشته می‌باشند