پاورپوینت فناوریهای نوین و کاربرد سازه های فضاکار, در طراحی و اجرای فضاهای ورزشی
ویژگی ساختارهای شبکه فضایی این است که آنها از تعداد زیادی میله جداگانه تشکیل شده اند که سیستم های صلب را تشکیل می دهند، در حالی که میله ها فقط نیروهای فشاری و کششی طولی را تجربه می کنند. میله های منفرد با استفاده از عناصر اتصال ویژه در زوایای مختلف به یکدیگر متصل می شوند و در نتیجه ساختارهای شبکه فضایی به دو شکل مستطیل و منحنی شکل می گیرد. چنین سازه هایی استحکام فضایی بالایی دارند و امکان پوشش دهانه های بسیار بزرگ - 100-200 متری را فراهم می کنند. مزیت آنها را نیز باید امکان اجرای راه حل های پیش ساخته و جدا شده در نظر گرفت. تکتونیک فرم سازی در گشودگی کامل به روی بیننده یا آشکار ساختن ساختار با ابزارهای هنری نهفته است. در ایالات متحده آمریکا، سیستم "Unistrot" که بر اساس قطعات پیش ساخته ساخته شده از ریل های فلزی پروفیل ساخته شده است (شکل 20) در ساخت ساختمان ها و سازه ها استفاده می شود. فاصله بین مقاومت ها 12.5x12.5 متر است و می توان آن را تا 15x15 متر افزایش داد. نمونه دیگری از کاربرد یک سیستم مشابه در مقیاس بزرگتر، ساختمان سالن اجتماعات شیکاگو توسط معمار برجسته خانم ون درال رو (شکل 21) است. ابعاد ساختمان در پلان 214*214 متر بدون تکیه گاه داخلی می باشد. ارتفاع سازه ای سقف تقریباً 9 متر و ارتفاع کل سازه 36.5 متر است. در آلمان، زمانی، سازه‌های میله‌ای از عناصر فولادی به‌عنوان چارچوبی که قالب‌های خزانه‌های پوسته بتن مسلح را پشتیبانی می‌کرد، ایجاد می‌شد (شکل 22، 1). معمار Nerve از سیستم مشابهی با استفاده از قطعات بتونی پیش ساخته استفاده کرد که بخشی از طاق تمام شده شد (شکل 22 2.3). پیشرفت های مهندس آمریکایی فولر در مورد مونتاژ طاق سازه های فضایی با استفاده از عناصر پیش ساخته شهرت جهانی دارد. او معتقد بود که چنین سیستم هایی دارای ظرفیت باربری کافی برای پوشش فضاهای بزرگ بدون تکیه گاه با وزن مرده اندک سازه هستند. تعداد زیادی از چنین طاق‌هایی در سرتاسر جهان بر اساس طرح‌های فولر یا مطابق با ایده‌های طراحی او ساخته شد (Mal. 23, 2).