پاورپوینت بررسی معماری بومی و اقلیمی در استان گیلان
گیلان یکی از شمالی ترین استان های ایران است. گیلان که در مقابل دریای خزر قرار گرفته، چنان مرطوب است و بارندگی سالانه آن به حدی است که رشت، پایتخت، در سطح بین‌المللی به شهر باران‌های نقره‌ای معروف است. در جنوب، کوه های البرز رطوبت و بخار تولید شده توسط دریا را به دام می اندازد. استان گیلان از دو بخش کوهستانی، جنگلی جنوبی و جلگه‌ای خط ساحلی شمالی تشکیل شده است. این شرایط جغرافیایی معماری استان را مشخص کرده است. بسیاری از راه حل های سنتی و سازگار با آب و هوا برای جلوگیری موثر از رطوبت و رطوبت، تهویه طبیعی و هدایت بارندگی ابداع شده اند. با مطالعه زبان بومی این منطقه می‌توان فهمید که معماری‌هایی از این دست چگونه با محیط خود درگیر شده‌اند و چگونه مردم این مکان‌ها استراتژی‌های منحصربه‌فردی برای آسایش حرارتی طراحی کرده‌اند. برای استفاده بهینه از تهویه طبیعی و جلوگیری از رطوبت راکد، هر یک از عناصر یک ساختمان جدا از بقیه قرار می گیرند. این رویکرد به طراحی علاوه بر اینکه یک معماری پایدار موثر است، باعث ایجاد یک محیط ساخته شده از نظر زیبایی شناختی رضایت بخش همراه با آسایش و راحتی برای مردم گیلان شده است. به طور کلی فضاهای محیطی باز و سقف های شیبدار از بارزترین ویژگی های این معماری هستند. فضاهای نیمه باز و لایه های زنده نماها فضای بیرونی و داخلی را در هم می آمیزند و ارتباط نزدیکی بین ساکنان و محیط اطرافشان ایجاد می کنند. از آنجایی که گیلان در بیشتر ایام سال معتدل اما مرطوب باقی می ماند، کاهش رطوبت در ساختمان های مسکونی کلید تامین آسایش است. بنابراین، فعال کردن گردش هوا و باد آزاد در اطراف بدن و محیط زیست انسان بسیار مهم است. طراحی و ساخت در این منطقه نیازمند راه حل های دقیقی است که بتواند در برابر نفوذ رطوبت از کف و سقف مقاومت کند. ساختمان های بومی اغلب از همان ویژگی های کلیدی ساخت و ساز استفاده می کنند. به تفصیل در زیر، این فضاها و تکنیک‌ها نشان‌دهنده تمرکز شدید بر تعامل محیطی در معماری گیلان است.