پاورپوینت بررسی معماری منطقه تجاری سیتی لایف City Life در میلانِ ایتالیا
این نام پروژه ای است که جایگزین نمایشگاه تاریخی میلان شد که از سال 1906 در حال بهره برداری است، یک منطقه پیاده پیاده که بزرگترین منطقه در شهر است، پنج بلوک مسکونی، سه برج اداری، مجموعه ای از ساختمان های اختصاص داده شده به خدمات، فرهنگ و سرگرمی و یک پارک. نتیجه یک پروژه در سال 2004 با امضای سه استاد معماری معاصر: زاها حدید، آراتا ایزوزاکی و دانیل لیبسکیند. به هر یک از این سه برج که اوج می‌گیرند و غول‌پیکر هستند، میلانی‌ها نام مستعار زیر را بسته‌اند: «مستقیم» برای برج 220 متری طراحی‌شده توسط ایزوزاکی، «کج» برای برج 170 متری پیشنهادی حدید، و «منحنی» برای الهام‌گرفتن از اندیشه‌های 150 متری، «خمیده» پروژه هرگز محقق نشده لئوناردو داوینچی برای Duomo و خطوط منحنی Pietà Rondanini میکل آنژ، امروز در قلعه Sforzesco. اما CityLife فقط این برج ها نیست. در کنار مجموعه‌ای از ساختمان‌های اختصاصی برای خدمات، فرهنگ و سرگرمی، قابل توجه و حتی قابل عکاسی، مجموعه‌ای از بلوک‌های بزرگ آپارتمان (بدیهی است که گواهینامه انرژی کلاس A و با تجهیزات اتوماسیون خانگی) همیشه توسط حدید و لیبسکیند طراحی شده‌اند که از پارک بیش از 165 هزار متر مربع بالا می‌آیند و زندگی مجموعه را تضمین می‌کنند. آثار هنری خاص سایت در اینجا توزیع می شود، از جمله یک نقاشی دیواری تقریباً صد و بیست متری در کنار مرکز کنفرانس MiCo. از دومی، مجموعه‌ای خطی از ساختمان‌های نمایشگاهی بزرگ تا سال 1997 بر اساس پروژه‌ای توسط ماریو بلینی شروع به اضافه شدن به مرکز نمایشگاه قبلی کردند: آنها در جایی قرار دارند که آلفارومئو کارخانه‌های خودروسازی تاریخی خود را در پورتلو داشت و مرکز شهری نمایشگاه امروز را تشکیل می‌دهند که بیشتر به عنوان نمایشگاه شهر میلان شناخته می‌شود.