پاورپوینت بررسی تاریخچه معماری ایران
معماری ایرانی یا معماری ایرانی معماری است که در قلمرویی ساخته شده است که اکنون کم و بیش با ایران معاصر و قاره فرهنگی ایران مطابقت دارد.1 تاریخچه آن حداقل به 5000 سال قبل از میلاد می رسد. ج. تا به امروز، با نمونه های مشخصی که در منطقه وسیعی از ترکیه و عراق تا شمال هند و تاجیکستان و از قفقاز تا زنگبار توزیع شده است. نمونه‌هایی از ساختمان‌های ایرانی از کلبه‌های دهقانان گرفته تا چایخانه‌ها و باغ‌ها، از آلاچیق‌ها تا «برخی از باشکوه‌ترین ساختمان‌هایی که جهان تاکنون دیده است.» را در بر می‌گیرد. معماری ایرانی بر اساس رشد تدریجی و منسجم سنت‌ها و تجربیات پیشین، تنوع بسیار زیادی را از لحاظ ساختاری و زیبایی‌شناختی به نمایش می‌گذارد. بدون نوآوری‌های ناگهانی و با وجود آسیب‌های مکرر تهاجم‌ها و برخوردهای فرهنگی، به «شخصیتی متمایز از سایر کشورهای مسلمان» دست یافته است.» از جمله ویژگیهای اولیه، به‌عنوان «احساس بارز فرم و مقیاس، ابداع ساختاری، به‌ویژه در طاق‌سازی و گنبدسازی، یک معماری بی‌نظیر و نبوغ دیگر» مورد توجه قرار گرفته است. از قدیم الایام، نقوش شکل‌گیرنده معماری ایرانی، نمادگرایی کیهانی آن بوده است که «به وسیله آن انسان خود را با نیروهای بهشتی در ارتباط و مشارکت قرار می‌دهد، این مضمون - که تقریباً در تمام معماری‌های آسیایی مشترک بوده و حتی در دوران مدرن هم تداوم یافته است - نه تنها به معماری ایران وحدت و تداوم بخشیده، بلکه منشا اولیه شخصیت عاطفی آن نیز بوده است». به گفته آرتور پوپ مورخ و باستان شناس ایرانی: Si-o-se Pol معماری سنتی ایرانی تداومی را حفظ کرده است که اگرچه موقتاً به دلیل درگیری‌های سیاسی داخلی یا تهاجم خارجی قطع شده است، اما توانسته سبکی غیرقابل انکار داشته باشد. در این معماری، [...] هیچ بنای پیش پا افتاده ای وجود ندارد، حتی آلاچیق های باغ هم اصالت و وقار دارند و محقر ترین کاروانسراها عموماً جذابیت دارند. در بیان و ارتباط، بیشتر بناهای ایرانی شفاف و حتی شیوا هستند. ترکیبی از شدت و سادگی فرم، فوریت را فراهم می کند، در حالی که تزئینات و تناسبات اغلب ظریف، مشاهدات دقیق را پاداش می دهد. (..) هیچ ساختمان بی اهمیتی وجود ندارد. حتی آلاچیق های باغ هم اصالت و وقار دارند و محقر ترین کاروانسراها عموماً جذابیت دارند. در بیان و ارتباط، بیشتر بناهای ایرانی شفاف و حتی شیوا هستند. ترکیبی از شدت و سادگی فرم، فوریت را فراهم می کند، در حالی که تزئینات و، اغلب، نسبت های ظریف، به مشاهده پایدار پاداش می دهد.