پاورپوینت بررسی تحلیل ویژگی های معماری پست مدرن ایران
معماری گذشته ایران زمانی یکی از ارزشمندترین میراث فرهنگی جهان به شمار می رفت. غنای منحصر به فرد آن بر معماری فرهنگ ها و تمدن های دیگر در قرون گذشته تاثیر گذاشته است. اما امروزه فاقد ویژگی ها و ارزش های لازم برای ایجاد جریان های جدید در معماری و ادامه رشد خود به سوی تعالی است. معماری امروز ایران متاثر از گرایش ها، افکار و جریان های فکری متعدد در معماری و شهرسازی معاصر بوده است. این شرایط نیازمند رویکردی است که بتواند تفکری پویا در معماری و شهرسازی برای مقابله با چالش های دنیای مدرن ایجاد کند. مرور تاریخ معماری نشان می دهد که عوامل مختلفی بسته به شرایط حاکم بر معماری ایرانی در طول زمان تاثیرگذار بوده است. با این وجود، ظهور مفاهیم مدرنیته و نوسازی منجر به دگرگونی های چشمگیری در معماری تاریخی ایران شده است. در نتیجه اندیشه ها و اندیشه هایی که دوران معاصر را به عنوان میراثی از عصر مدرن شکل داده اند، معماری را هدف تعاملات و واکنش های خود قرار داده است. شاید تعریف فلامکی بتواند به ما در درک تحولاتی که در این دوره معاصر رخ داده است کمک کند: «آنچه را که از اوایل قرن چهاردهم تا کنون در شهرهای مختلف کشورمان خلق کرده‌ایم، نمی‌توان معماری «مدرن» یا «جدید» نامید. «مدرن» نیست زیرا خاستگاه و مبانی ایده‌های شکل‌دهی شامل مجموعه‌ای از داده‌ها با ریشه‌های متفاوت و متضاد در مقایسه با تعریفی است که ما به معماری مدرن به عنوان یک پدیده علمی، فرهنگی و هنری اروپایی نسبت می‌دهیم. علاوه بر این، «جدید» نیست زیرا نتوانسته است به طور ناگهانی پیوندهای رسمی، عملکردی و معنوی را با گذشته قطع کند و افکار تازه ریشه‌دار را جایگزین آن کند.» (فلامکی، 1385) یکی از بارزترین دلایل شرایط کنونی معماری ایران، آغاز تغییرات جهانی، ضعف پارامترهای تاریخی در پاسخ به این تغییرات و گذار ناقص از یک دوره تاریخی به دوره دیگر است (فلامکی، 1385). عوامل دیگری را می توان از پیامدهای این رویداد دانست. می توان ادعا کرد که، آگاهانه یا ناآگاهانه، گذشته و تاریخ پیوسته در زندگی روزمره حضور دارند. با این حال، چالش معماری معاصر در تعامل با گذشته و گنجاندن آن در شیوه های معماری نهفته است. از سوی دیگر، یکی از تمایزات ما با هنرمندان گذشته این است که اکنون افراد از بیرون به تاریخ می نگرند و از مسیر مستمر و تثبیت شده سنت خارج شده اند. تداوم میراث معماری ایران، معماران معاصر را بر آن داشته است که به بهترین نحو به سنت‌های تاریخی و سیر تحول آنها نزدیک شوند و در نهایت برای دستیابی به معماری ارزشمند مدرن ایرانی تلاش کنند. معماری ایران با پرسش‌های متعددی مانند ارتباط آن با فرهنگ، سنت و معماری جهانی ایرانی مواجه است. علاوه بر این، آیا می توان به راحتی با تکیه بر یکی از این دیدگاه ها، رویکردهای دیگر را رد کرد و نفی کرد؟ روش تعامل این ایده ها چیست و چگونه می توان از میان این تنوع آرا، مسیر مناسبی را انتخاب کرد؟ معماری ایرانی یا بومی تا چه اندازه باید بر معماری امروزی تاثیر بگذارد و چقدر باید به تکنیک ها و ایدئولوژی های معاصر دنیا وابسته باشد؟ بخش پایانی بحث به پاسخ به برخی از این سؤالات می پردازد.