بررسی مطالعات اقلیمی شهر میمه اصفهان
یکی از عوامل کلیماتولوژی که در مطالعات توسعه منابع آب و خاک هر منطقه نقش عمده ای ایفا می نماید میزان تبخیر است که در این قسمت از گزارش مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعات مقدار آب تبخیر شده از خاک و گیاه به عنوان ETO در نظر گرفته شده است. لازم به یادآوری است چون منطقه مورد مطالعه سردسیر نمیباشد، میزان تبخیر از سطح برف ناچیز فرض شده و در این مطالعات از مقدار آن صرف نظر شده است. در سیکل هیدرولوژی به طور دائم یک ارتباط دو طرفه بین خروج آب به صورت تبخیر و تعرق و ورودی به درون آن، به صورت ریزش بارندگی در منطقه وجود دارد. در حقیقت از دست رفتن آب در این معادله به صورت بخار آب به اتمسفر می باشد. جهت تحقق این منظور و برای تبخیر هر گرم آب حدود 600 کالری لازم است. این انرژی از طریق تشعشع و هدایت از هوا و یا انرژی ذخیره گشته در زمین تامین می گردد. 1-2-6. رطوبت هوا منظور از رطوبت هوا (humidity) مقدار آبی است که به شکل بخار در هوا وجود دارد. مقدار رطوبت موجود در هوا به طرق مختلفی از قبیل: رطوبت مطلق، رطوبت مخصوص، فشار بخار و رطوبت نسبی قابل بیان و اندازه گیری است. رطوبت نسبی (relative humidity) عبارت است از نسبت وزن بخار آب موجود در یک حجم مشخص از هوا در یک درجه حرارت به حداکثر مقدار بخار آبی که آن حجم از هوا در همان درجه حرارت می تواند در خود نگه دارد. در ایران هر چقدر که از دریاها دور شویم از میزان رطوبت هوا کاسته می گردد. آمار رطوبت نسبی در شهر اصفهان نشان می دهد تنها در ماه های آبان، آذر، دی، بهمن، اسفند و فروردین حداکثر رطوبت به 50% و بیشتر از آن می رسد که در ماه بهمن به حداکثر یعنی 63% می رسد و در سایر ماه ها کمتر بوده و در ماه های خرداد، تیر و مرداد به حداقل یعنی در حدود 8% می رسد. این شرایط باعث شده تا مردم جهت خنک کردن منازل و بالا بردن میزان رطوبت اقدام به ساختن حوض و باغچه در حیاط خانه ها کنند و با چرخش آب در منازل ساخت فیزیکی و معماری ویژه ای را که خاص اقلیم گرم و خشک است خلق کرده اند.