پاورپوینت تحلیل بررسی مسجد جامع بروجرد
بروجرد (یا باروجرد)، شهرستان و شهرستانی در استان لرستان در غرب ایران. بروجرد که در امتداد بزرگراه تهران و استان نفتخیز خوزستان و در نیمه راه همدان و کرمانشاه (باطران کنونی) واقع شده است، همواره یک پیوند راه آهن و راه آهن از اهمیت استراتژیک بالایی برخوردار بوده است. درباره پیدایش و توسعه اولیه بروجرد، که در زمان سلجوقیان ذکر شده، اطلاعات کمی در دست است. قدمت مسجد بزرگ مربوط به دوره مغول است. این شهر در قرن 12/18 به یک مرکز نظامی مهم تبدیل شد و همراه با شهرهای تازه تاسیس اراک و ملایر (دولت آباد سابق) در جریان تلاش حاکمان قاجار برای دلجویی از استان های غربی به ویژه به یک پادگان بزرگ تبدیل شد. لر عشایری جمعیت بروجرد در اواخر قرن 13/19 حدود 22000 نفر گزارش شده است. در سال های اخیر به بیش از 100000 افزایش یافته است (101345 در سال 1976). بروجرد در ابتدا در چهار ربع ساخته شده بود و دارای دو بازار، تعدادی مسجد و چندین مدرسه و کاروانسرا بود. با این حال، دیوارهای شهر و خندق ناپدید شده‌اند و بخش‌های مرکزی محله‌های قدیمی تغییر شکل داده‌اند. بروجرد به عنوان مرکز اداری شهرستان، دارای پادگان و مرکز تجارت و صنایع محلی است که بیشتر به فرآوری محصولات کشاورزی روستاها و نواحی اطراف اختصاص دارد. شهرستان بروجرد که در فلاتی مرتفع در حاشیه شرقی رشته کوه زاگرس قرار دارد، از مناطق عمده کشاورزی است. مساحت آن تنها 2641 کیلومتر مربع است و جمعیت روستایی آن 104444 نفر است (1976). میانگین تراکم جمعیت برای کل بخش (شامل بروجرد و شهر درود) 88.4 در هر کیلومتر مربع است. به دلیل شرایط توپوگرافی و اقلیمی مساعد، دشت ها به کشت غلات اختصاص یافته اند. هر جا که آبیاری امکان پذیر باشد (به وسیله قنات، چاه، انحراف آب نهرها)، پنبه، خربزه، انگور و درختان میوه (به ویژه بادام) کشت می شود. تپه‌های شهرستان و دماغه‌های زاگرس به‌عنوان مرتع مورد استفاده عشایر و دهقانان قرار می‌گیرد. تولید پشم اساس تولید فرش را تشکیل می دهد که در بسیاری از روستاها یک صنعت معمولی کلبه ای است. شهر بروجرد هم به عنوان خروجی محلی برای انواع محصولات روستایی و هم به عنوان مرکز خدمات اصلی برای مناطق داخلی روستایی عمل می کند.