پاورپوینت بررسی معماران دیکانستراکشن
در پسا ساختگرایی نیز همچون حوزه های ساختارگرایی نظریه زبان مبنای حرکت است. جنیش پساساختگرایی با انتشار سه کتاب بسیار مهم ژاک دریدا یعنی نوشتار و تمایز گفتار و پدیده و در باب گراماتولوژی در سال ۱۹۶۷ آغاز شد و به واقع میتوان گفت گرچه ژیل دلوز نیز همزمان با دریدا به سمت موضع پساساختگرایی پیش رفت به هر رو دریدا پیشگام بود و میتوان او را برجسته ترین شخصیت یا به عبارتی بنیان گذار این شیوه تفکر دانست. از دیدگاه دریدا زبان حقیقی زبان در انسانی ترین وجه خود نیست بلکه زبان در خود کفاترین شکل خود است حتی تا آنجا که مستقل از آحاد انسان باشد. دریدا بر ساختار منحصر به فرد زبان که به آن امکان میدهد آن گاه که مفهوم از ادراک بی واسطه قطع شده است. کاملاً متکی به خود و قائم به ذات عمل میکند (1973:33 ,Dermida) دریدا کلیت زبان را به حد غمایی یعنی نوشتار متمایل می کند هار لند. ۱۸۶۰۸۸) نوشتاره زبان در خود کفاترین شکل خود است؛ چرا که نوشتار زبان در مکانی ترین شکل خود است. نوشتار نه به گونه ای ۱۶ غیر مادی و در ذهن نه گذرا و شفاف سوار بر امواج صوتی هوا، بلکه استوار و ماندگار به شکل علامت هایی بر صفحه ی کاغذ وجود دارد مرز دیگری که در نظریه دریدا از آن گذر می شود مرز بین زبان (Langue) و گفتار (Parole) است که در آن گفتار را از دل زبان به وجود می آورد. نظریه زبانی دریدا مینتی بر یک تمایز است. تمایزی که با یک تفاوت و یا به عبارت دقیق تر تمایز و تعویق (Differance) همراه است. دریدا با مفاهیم سروکار ندارد بلکه با نشانه ها سروکار دارد و آن هم نشانه هایی که دلالتشان صورت مکانیکی دارد و نه صورتی ذهنی (1981:41 ,Derrida) دریدا با تاکیدش بر زبان بر مفهوم تفاوت به عنوان چهارچوب معناساز و در شناخت زیر ساخت های زبانی تولید معناه قردی اجتناب ناپذیر در تحلیل والبته نقد ساختارگرایی است. پساساخت گرایی دریدا اولین و اساسی ترین نسخه پساساخت گرایی است اما بی شک تنها نسخه نیست. نسخه دیگری که به همین اندازه اهمیت دارد دیدگاه قوکو در دوره تیارشناسی (Geneologist) دهه ی ۱۹۷۰ است. از بسیاری جهات تبارشناسی قوکو از همان جایی آغاز می شود که دیرینه شناسی او ختم می شود. روشن ترین جنبه ی تفاوت بین دیرینه شناسی و تبارشناسی آن است که در تیار