اصطلاح معماری سنتی اصطلاحی است که می توان آن را با اصطلاح معماری محلی اشتباه گرفت و حتی گاهی اوقات به جای هم استفاده کرد. با این حال، معماری سنتی و معماری محلی در زمینه زمان و سرعت تغییرات تفاوت هایی دارند. در این پژوهش اصطلاح «معماری سنتی» به عنوان زیرمجموعه ای از معماری محلی در نظر گرفته شده است که توسط تاریخ و سنت فیلتر شده است. معماری بومی نیز معماری بومی است زیرا در بستر ساختار اجتماعی سنتی و درک زمان تولید می شود و در «آن مکان» تولید می شود. بنابراین، ممکن است هنوز یک معماری سنتی مستمر وجود داشته باشد و این معماری نیز معماری محلی است. با این حال، اگرچه تولید معماری سنتی به موازات تغییر ساختار اجتماعی پایان یافته است، اما همچنان می توان آن را در «آن مکان» مشاهده کرد. از آنجایی که این وضعیت دوگانه مورد بررسی قرار خواهد گرفت، معماری مورد بررسی در زمینه پایداری در مطالعه، معماری سنتی و/یا محلی نامیده خواهد شد. اگرچه معماری پایدار ممکن است در معماری مدرن مشکل ساز به نظر برسد، اما «عمارتی» که ما آن را معماری محلی می نامیم، ویژگی های معماری پایدار را در خود دارد. به همین دلیل امروزه معماری سنتی و یا محلی به عنوان یکی از مفاهیم فرعی معماری پایدار مطرح می شود. با شروع از بررسی معماری محلی در زمینه پایداری، به سؤالات زیر باید پاسخ داده شود. رویکردهای طراحی که معماری محلی را تشکیل می دهند چیست؟ آیا این رویکردهای مورد استفاده با تعریف معماری پایدار مطابقت دارند؟ مزایا و معایب این اصول و داده ها در زمینه معماری فعلی چیست؟ آیا معماری امروزی می تواند از معماری بومی در بستر معماری پایدار بهره مند شود؟