اولین قدم در طراحی خرپا، تجزیه و تحلیل پایداری، تعیین یا عدم تعیین درونی و بیرونی آن است. پایداری در خرپاها به توانایی آنها در حفظ پیکربندی خود در حین مقاومت در برابر بارهای وارد شده به اتصالات آنها اشاره دارد. برای یک خرپا پایدار، شرایط تعادل (∑F x = 0، ∑F y = 0، ∑M = 0) صرف نظر از موقعیت یا جهت بارهای اعمال شده همیشه برآورده می شود. به عبارت دیگر، اگر بتوانیم حتی یک مورد بارگیری را پیدا کنیم که معادلات تعادلی برای آن برآورده نشود، باید نتیجه بگیریم که خرپا ناپایدار است. یک خرپا پایدار ممکن است از نظر استاتیکی معین یا نامعین باشد. هنگامی که عضوی به یک خرپا پایدار اضافه می شود یا تعداد واکنش های پشتیبانی از تعداد معادلات تعادل بیشتر است، خرپا همچنان پایدار است. اما اگر تعداد نیروهای مجهول بیشتر از تعداد معادلات تعادل باشد، خرپا از نظر استاتیکی نامعین در نظر گرفته می شود. روش بسیار خوبی برای شناسایی ثبات و قاطعیت در خرپاها وجود دارد. برای: • j، مفاصل • م، اعضا • r، واکنش ها (محدودیت ها) • k، k= 2j-r سپس، اگر m < k، خرپا ناپایدار است اگر m = k، خرپا پایدار و معین است اگر m > k، خرپا پایدار و نامعین است