پاورپوینت بررسی اکولوژی شهری
شهرسازی بومشناختی از اکولوژی برای الهام بخشیدن به شهرسازی است که از نظر اجتماعی فراگیرتر و نسبت به محیط زیست حساستر است. نسبت به شهرسازی سبز یا شهرسازی پایدار از نظر ایدئولوژیکی کمتر هدایت می شود. از بسیاری جهات، شهرسازی بومشناختی یک تحول و نقد شهرسازی منظر است که برای رویکردی جامعتر به طراحی و مدیریت شهرها استدلال میکند. این نوع شهرسازی دارای چهار هدف اصلی است: فشردگی، پیچیدگی، کارایی و پایداری. این مدل از شهرسازی تلاش می کند تا با در هم تنیدگی مدل های پایداری و اشغال شهری، با چالش های کنونی جامعه مقابله کند. «شهرسازی زیستمحیطی» توسط معمار و برنامهریز میگل روانو در کتاب اکو-شهرسازی: سکونتگاههای انسانی پایدار، 60 مطالعه موردی در سال 1998 ابداع شد. این اصطلاح ابتدا به عنوان "EcoUrbanism" ظاهر شد که به عنوان "توسعه جوامع انسانی چند بعدی پایدار در محیط های ساخته شده هماهنگ و متعادل" تعریف می شود. این اصطلاح بعداً در آوریل 2003 در کنفرانسی در دانشگاه اورگان، و دوباره در سال 2006 در مقاله ای توسط جفری هو استفاده شد. محسن مصطفوی این واژه را در سال 2007 در نشریه Intervention Architecture و در یک سخنرانی در مرکز کانادایی معماری استفاده کرد. امروزه شهرسازی اکولوژیکی به عنوان یک موضوع تحقیقاتی رسمی دانشگاهی شناخته شده است. شایان ذکر است، دانشکده طراحی فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد کنفرانسی را برگزار کرده، یک نمایشگاه هنری برگزار کرده و کتابی را منتشر کرده است که همگی حول محور شهرسازی اکولوژیکی متمرکز شده است.