طبیعت گرایی فلسفه ای است که نظریه تکامل و تسلط بر خواص طبیعی را پذیرفت. رواج طبیعت گرایی به دلیل رشد تحقیقات گسترده زیست شناسی و تکامل علوم طبیعی در پایان قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم بود. پیدایش و ظهور این نظریات علمی عوامل مؤثر در تسلط روندهای طبیعت گرایانه بود. تاثیر زیادی بر طرح های شهری و معماری داشت. فجایع زیست محیطی و تغییرات اقلیمی پس از جنگ جهانی دوم که در دو دهه پایانی قرن بیستم به اوج خود رسید، از عوامل اصلی جلب توجه به اهمیت حفظ طبیعت بود. طبیعت گرایی با استفاده از یک استعاره بیولوژیکی از نظریه های بیولوژیکی الهام گرفته شد. این فلسفه تصاویر فنی-علمی را به ذهن متبادر کرد که مفهوم معماری ژنتیکی را نشان می داد. این تصاویر سعی در همگام سازی با متغیرهای طبیعی برای دستیابی به مفهوم توسعه پایدار داشتند. جنبش‌های معماری متاثر از طبیعت و نظریه‌های زیست‌شناختی مانند اصطلاحات، مدل‌ها، پروژه‌ها و ساختمان‌ها است. برای درک عمیق گفتمان جاری،