کار معماری، در ابتدا با کار برنامهریزی ترکیب شد، پارادوکس اساسی این پروژه را روشن کرد: نشان دادن آنچه برای تاریخ همیشه در حال تغییری که نمیتوان آن را به خاطر آورد، ایجاد تصویر، ماندگار کردن موقتی، ترک کردن محفوظ است. یک رد ذهنی موزه ملی قطر نشان میدهد که این تاریخ چقدر شدید است… علاوه بر اینکه خانهای برای یافتههای تاریخی است، این موزه باعث آگاهی میشود که معمولاً پس از ماهها گذراندن در بیابان رخ میدهد… همه چیز در موزه تلاش میکند تا بیننده احساس کند خلیج و صحرا معماری و ساختار موزه نمادی از اسرار بتن ریزی و تبلور بیابان است و گلبرگ های تیغه مانند رز صحرا را ایجاد می کند. موزه ملی قطر / آتلیه ژان نوول ... عشایر سرمایه خود را می سازند و از طریق این بنای نمادین که با مدرن ترین ابزار ساختمانی (فولاد، شیشه و بتن الیافی) ساخته شده است، شروع به صحبت در مورد آن می کنند. از طریق سینما با گنجاندن حرکات بازدیدکنندگان در گونهشناسی موزه با گذشته ارتباط برقرار میکند: موزه کاروانسرا را در زمان حال زنده میکند. از آنجا راهی صحرا میشوید و از آنجا با آوردن گنجهایی برمیگردید: به این ترتیب موزه تصاویری را خلق میکند که برای همیشه در حافظه شما حک میشود.» ژان نوول.