الجزایر از دو منطقه کاملاً متفاوت در مرزهای فعلی خود از نظر خصوصیات فیزیکی و انسانی تشکیل شده است: الجزایر شمالی (الجزایر واقعی) و الجزایر جنوبی (الجزایر صحرا). شمال الجزایر، واقع در بخش مرکزی منطقه مغرب (Mağrib-i Vasat) که جغرافیدانان آن را کشورهای اطلس می نامند، مساحتی معادل تنها 16 درصد از مساحت این کشور (تقریباً 381000 کیلومتر مربع ) را پوشش می دهد. این در حالی است که 96 درصد جمعیت، بیست و شش استان، تقریباً کل زمین های زراعی و همه شهرهای بزرگ در این منطقه قرار دارند که از نظر آب و هوایی برای زندگی بسیار مناسب تر است. در اینجا خطوط اصلی لندفرم ها ارائه می شود، اطلس تل در شمال که ساختارهای چین خورده جوان آن با توده قدیمی آفریقا که قدمتی به اندازه کوه های آلپ اروپا دارند و رشته کوه هایی به نام اطلس صحرا بیگانه است. که به موازات آن در جنوب امتداد دارد و شوره‌زارهای خشک و پوشیده از استپی و گاهی کم‌عمق در بین آن‌ها دشت‌های مرتفعی را تشکیل می‌دهد که در آن گسترش می‌یابد. بخش‌هایی از منطقه نزدیک به دریا تحت تاثیر آب و هوای مدیترانه‌ای قرار دارند (در پایتخت الجزایر، میانگین جولای 24.5 درجه سانتی‌گراد، میانگین ژانویه 12.2 درجه سانتی‌گراد است). بارندگی سالانه با حرکت از غرب به شرق و با افزایش بیشتر افزایش می یابد (Vehrân 253 میلی متر، الجزایر 691 میلی متر). نوع قاره ای آب و هوای مدیترانه ای در قسمت های داخلی منطقه حاکم است.