به کل فرآیند بازآفرینی اشیا و مفاهیم در طول فرآیند طراحی و بازتولید طرح، طراحی پارامتریک گفته می شود. اخیراً تفکر الگوریتمی در حوزه معماری شروع به نشان دادن خود کرده است. به جای اینکه برنامه نویسی را به عنوان یک افزونه برای معماری بدانیم، این موضوع مطرح می شود که باید با برنامه نویسی ترکیب شود و با هم کار کنند. طرح هایی که توسط متغیرها یا پارامترهای متشکل از الگوریتم ها و اعداد هدایت می شوند، طرح های پارامتریک نامیده می شوند. این طرح ها که تصور می شود آینده طراحی هستند، امکان ظهور جایگزین های مفید و زیبایی شناختی در معماری را فراهم می کنند. در این طرح اعداد، الگوریتم ها و روش ها مقادیر قابل تغییر هستند، بنابراین این تغییرات به طور همزمان در طراحی ایجاد می شود. بنابراین، این فرصت را برای تجربه طراحی در زمان کوتاه ارائه می دهد. با استفاده از فناوری دیجیتال، می توان به سرعت و به راحتی تغییراتی در نقشه ها ایجاد کرد. نرم افزارهای کامپیوتری طراحی های بسیار بهتری را در مقیاس های مختلف امکان پذیر می کنند. نرم افزار رایانه ای که فرصت ترکیب تحلیل و طراحی را ارائه می دهد، حساسیت طراحی را نیز افزایش می دهد. گزینه های طراحی بیشتری را می توان با برنامه های طراحی معماری امتحان کرد. در حالی که ویژگی های هندسی به راحتی آشکار می شوند، خطرات ناشی از استفاده از کاغذ کاهش می یابد. به این ترتیب کیفیت اسناد فنی نیز افزایش می یابد. با کدگذاری الگوریتمی، طراحی در پارامترهای خاص به راحتی می تواند مطابق با انتظارات مشتری تغییر کند.