پاورپوینت بررسی معماری هخامنشیان
به هر روی میتوان گفت کورش و داریوش در کمال قدرت تعادل را تنها در پرتو تسامح میدیدند و آن را مانع سرگیجهی سقوط تلقی میکردند. کورش این خط مشی را از پیشینیان نیاموخته بود و این ابتکاری نوین در دنیای باستان بود و داریوش این سیاست مداری مذهبی را دنبال کرد. پارسها در زمان فرمانروایی بنیانگذار و تثبیت کنندهی (کورش و داریوش) حکومت خویش عدالتجویی را تشویق، خرافهپرستی را طرد و ایمان و رستگاری را تکریم میکردند. در تسامح پارسی تعصب به تدریج جای خود را به تسامح سپرد و جمود و جانبداری مذموم و متروک گشت. بدیهی است مدارا با اقوام تابع تا زمانی اعمال میشد که آنها به «نظم پارسی» تن دهند در غیر این صورت با خشونت شاهانه مواجه میشدند و در این مورد هیچگونه اغماضی اعمال نمیشد. داریوش با وجود سرزنش هرگونه سرکشی و یادآوری بیحاصل بودن آن به هر قوم اجازه داده زبان، مذهب و هنر خود را نگه دارند و همواره قدر امنیت در زیر سایهی حکومت پارسی را بدانند و در عین حال نیازی به پرستش اهورامزدا توسط آنها نبود. اما وحدت امپراتوری به سبب حمایت بیدریغ این ایزد بزرگ میسر میشد. زمان زمامداری داریوش اوج قدت هخامنشیهاست. براساس نوشتههای مورخان و ادعای داریوش در کتیبههایش آموزش و تربیت پارسی او را فردی فرهیخته و بلندنظر بار آورده بود، به گونهای که فضایل اخلاقی را با توانایی نظامیگری در هم آمیخته بود. سختیهای زندگی وی را آب دیده و با اراده بار آورده بود و قامت بلندش به او هیبتی با صلابت بخشیده بود. داریوش آمیزهای از قاطعیت و اعتدال را در گفتار و کردارش نشان میدهد. روش و منش کورش را دنبال میکرد. نظام پارسی که کورش خشت نخست آن را نهاده بود، داریوش غرص و محکم کرد و منزلت و انتظام بخشید. او خشونت را با اقتدار درهم آمیخته بود و احترام را با صلابت. ناسپاسی و نالایقی را اغماض نمیکرد و دراین باره حتی از نزدیکان و دوستان خود نمیگذشت. اما «به عنوان پادشاهی قدرشناسی به تعهدات خویش و پیمانهایی که با آنان بسته بود وفا»دار بود. داریوش با واقعبینی، دوراندیشی و عزم و ارادهای راسخ شاهنشاهی هخامنشی را از نو بنیان نهاد. او در نقش برجستهها چهرهاش را ترسیم کرده و در سنگ نوشتهها قدرتش را.