ایجاد تعادل بین نیازهای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی یکی از جنبه های حیاتی برنامه ریزی شهری پایدار است. اگرچه ممکن است رسیدن به هر سه هدف به طور همزمان چالش برانگیز به نظر برسد، اما برای ایجاد شهرهای واقعاً پایدار ضروری است.
نیازهای زیست محیطی بر حفاظت و حفظ منابع طبیعی و اکوسیستم های اطراف ما تمرکز دارد. این امر مستلزم اجرای اقداماتی برای کاهش آلودگی، ترویج منابع انرژی تجدیدپذیر و حفظ آب است. با اولویت دادن به پایداری محیطی در تصمیمات برنامه ریزی شهری، شهرها می توانند اثرات منفی توسعه بر روی کره زمین را کاهش دهند.
علاوه بر ملاحظات زیست محیطی، نیازهای اجتماعی نیز باید در نظر گرفته شود. شهری که از منظر اجتماعی پایدار باشد تضمین می کند که همه ساکنان به امکانات اولیه مانند مسکن ارزان قیمت، امکانات مراقبت های بهداشتی، فرصت های آموزشی و فضاهای عمومی دسترسی دارند. با پرورش جامعه ای فراگیر که در آن تنوع پذیرفته شده و رفاه همه در اولویت قرار می گیرد، فراتر از زیرساخت ها می رود.
در نهایت، پرداختن به نیازهای اقتصادی مستلزم یافتن راه هایی برای ایجاد رفاه و در عین حال به حداقل رساندن اثرات منفی بر محیط زیست و جامعه است. برنامه ریزی شهری پایدار اذعان دارد که رشد اقتصادی نباید به ضرر منابع طبیعی یا کیفیت زندگی ما باشد. در عوض، به دنبال راه‌حل‌های نوآورانه‌ای است که ضمن حمایت از اقتصادهای محلی، کسب‌وکارها را ارتقا دهد.
برنامه ریزی شهری پایدار با ایجاد تعادل بین این سه عنصر اصلی - حفاظت از محیط زیست، برابری اجتماعی و دوام اقتصادی - توسعه همه جانبه را ارتقا می دهد که به نفع نسل فعلی و آینده است. این شهرها را ایجاد می کند که در آن مردم می توانند در هماهنگی با طبیعت بدون به خطر انداختن کیفیت زندگی یا چشم انداز رشد آینده خود رشد کنند - که واقعاً ماهیت پایداری را تجسم می بخشد.