علم مواد معماری یک رشته چند رشته ای است که اصول مهندسی، فیزیک، شیمی و معماری را برای درک رفتار و خواص مواد مورد استفاده در ساخت و ساز ترکیب می کند. این فراتر از انتخاب مواد بر اساس زیبایی شناسی یا عوامل هزینه است. در عوض، هدف آن تجزیه و تحلیل عملکرد آنها از نظر دوام، یکپارچگی ساختاری، بهره وری انرژی و اثرات زیست محیطی است. با مطالعه ترکیب شیمیایی، ریزساختار و خواص مکانیکی مصالح ساختمانی مانند بتن، فولاد، چوب، شیشه و کامپوزیت، معماران می توانند تصمیمات آگاهانه ای اتخاذ کنند که پایداری و طول عمر طرح های خود را بهینه می کند. یکی از جنبه های کلیدی علم مصالح معماری، درک چگونگی تعامل اجزای مختلف ساختمان با یکدیگر تحت شرایط مختلف محیطی است. به عنوان مثال، معماران باید عواملی مانند سطوح رطوبت و نوسانات دما را هنگام انتخاب مواد عایق برای سیستم دیوار در نظر بگیرند. با در نظر گرفتن این وابستگی های متقابل بین مواد و محیط آنها در اوایل فرآیند طراحی از طریق شبیه سازی یا روش های آزمایش، معماران می توانند عملکرد بهینه را در طول زمان تضمین کنند و در عین حال هزینه های نگهداری بالقوه را کاهش دهند. علاوه بر این، ادغام فناوری‌های نوآورانه، فرصت‌های جدیدی را در علم مواد معماری باز کرده است. محققان در حال بررسی استفاده از مواد هوشمندی هستند که می توانند به تغییرات محیط اطراف خود در زمان واقعی پاسخ دهند. این شامل بتن خود ترمیم شونده است که ترک ها را به طور خودکار ترمیم می کند یا سیستم های لعاب دینامیکی که کدورت را بر اساس شدت نور خورشید تنظیم می کند. از آنجایی که پیشرفت‌های تکنولوژیکی همچنان مرزها را در نوآوری مواد جابجا می‌کند، ادغام با طراحی معماری پیچیده‌تر از همیشه می‌شود. با درک عمیق - گردآوری شده از علم مصالح معماری - طراحان این توانایی را دارند که نه تنها خلق کنند.