کاربرد نسبت طلایی در طراحی معماری فراتر از زیبایی شناسی صرف است. این ابزار قدرتمندی است که فضاهای هماهنگ و از نظر بصری جذاب ایجاد می کند. یکی از زمینه هایی که معمولاً از نسبت طلایی استفاده می شود در تعیین نسبت پنجره ها است. معماران اغلب از این نسبت برای تعیین ارتفاع، عرض و فاصله بین پنجره ها استفاده می کنند و در نتیجه نمای متعادل و دلپذیری به وجود می آورند.
علاوه بر پنجره ها، نسبت طلایی بر سایر عناصر معماری مانند ستون ها نیز تاثیر می گذارد. با استفاده از این نسبت برای تعیین ابعاد آنها، معماران قادر به ایجاد ساختارهای بصری جذابی هستند که ظرافت و تناسب را تراوش می کنند. استفاده از نسبت طلایی می تواند با ایجاد طرح هایی که حس زیبایی و تعادل ذاتی ما را خشنود می کند، به ساختمان ها حس بی زمانی بدهد.
علاوه بر این، استفاده از نسبت طلایی فراتر از عناصر فردی است. نقش مهمی در شکل دادن به کل پلان های طبقه ایفا می کند. معماران قدرت آن را با استفاده از روابط متناسب بر اساس این نسبت در هنگام ایجاد چیدمان برای ساختمان ها مهار می کنند. این منجر به ایجاد فضاهایی می شود که در عین به حداکثر رساندن عملکرد، احساس تعادل می کنند. از خانه های مسکونی گرفته تا مجتمع های تجاری بزرگ، به کارگیری اصول نسبت طلایی تضمین می کند که هر فضا به طور طبیعی و بهینه برای هدف مورد نظر خود جریان یابد.
به طور کلی، ادغام نسبت طلایی در طراحی معماری نه تنها جذابیت بصری را فراهم می کند، بلکه فضاهایی را ایجاد می کند که ذاتا هماهنگ و کاربردی هستند. این به عنوان یک اصل راهنما برای معمارانی عمل می کند که به دنبال ایجاد ساختارهای جاودانه هستند که در سطح احساسی با ساکنان خود طنین انداز می شوند. چه متوجه شوید یا نه، به احتمال زیاد هر روز با نمونه‌هایی از ساختمان‌هایی مواجه می‌شوید که با استفاده از این مفهوم ریاضی باستانی طراحی شده‌اند - اثبات این که واقعا زیبایی وجود دارد.