یکی از آثار ارزشمند ایرانیان باستان، بدون شک بقایای ساختمانی باقی مانده است. درباره رابطه ساختار و معماری بحث قدیمی بحث کنید که متخصصان و معماران و محققان در مورد آن بسیار صحبت کرده اند. در برخی متون، ساختار و معماری گذشته معماری مبهم است به طوری که جدایی ساختاری عناصر عناصر معماری وجود ندارد. کتاب مهدی فرشاد تاریخچه مهندسی در ایران را بیان می کند: «تاریخ تمدن در هنر، فناوری و مهندسی در قالب ادبیات داستانی در ایران نیز. یا جداگانه، اما فرمت های مرتبط به یکدیگر وابسته هستند."[1] با اندکی تامل در معماری سنتی ایران و برخی نقاط مهم جهان، اثر ترکیبی آن را در علوم مختلف می توان دید. هماهنگی بین آثار سازه ای و معماری در این طرز تفکر این است که واحد در کار است. می توان تصور کرد که اختلاط شکل دهد، جداسازی عناصر ساختاری و معماری از یکدیگر غیرممکن است، زیرا فرم، فضا، هندسه، تناسبات اشکال ساختاری ممکن معماری پدید آمده است. فضاهایی که در این اثر با استفاده از جلوه‌های انسانی ایجاد می‌شود، عناصر ساختاری منطبق با خواسته‌های معمار است.