طرح سه بعدی رویت خانه فارنسورث میس ون دروهه,rvt
مورخ معماری و منتقد مشهور کنت فرامپتون در «معماری مدرن: تاریخ انتقادی» اشاره کرد که طرح میس برای مسابقه بانک ملی در سال 1933 نقطه عطفی در خلقت او بود، یعنی حرکت از عدم تقارن غیررسمی به متقارن بنای تاریخی (خانه توگندات (1928) و غرفه آلمان در بارسلونا (1929) هر دو طرح های نامتقارن به سبک آسیاب بادی را اتخاذ کردند) و این حرکت به سمت یادبودی و در نهایت به توسعه یک روش ساخت و ساز بسیار منطقی ختم شد. بین سال‌های 1933 و اوایل دهه 1950، کار میس بین عدم تقارن و تقارن، فناوری آماده و فناوری به‌عنوان شکلی تاریخی در نوسان بود. [1] این را می توان از خانه Farnsworth (1945) نیز مشاهده کرد. خانه فارنسورث از یک ساختمان اصلی و یک سکوی انتقالی در ضلع جنوبی تشکیل شده است که در ساختمان اصلی تقارن بالایی وجود دارد، اما عدم تقارن در همپوشانی دو قسمت سازه منعکس می شود.