16

معماری موزه گوگنهایم بیلبائو اسپانیا پاورپوینت بررسی معماری موزه گوگنهایم بیلبائو اسپانیا

از نیمه دوم قرن نوزدهم، بیلبائو به سرعت به یک شهر صنعتی تبدیل شده است. با استخراج سنگ آهن در اطراف سواحل رودخانه، منابع زغال سنگ از طریق حمل و نقل اقیانوسی برای تامین انرژی برای انقلاب صنعتی به اینجا رسید و صنایع فولاد و کشتی سازی در اینجا به سرعت توسعه یافت. کارخانه‌های کشتی‌سازی در مقیاس بزرگ، کوره‌های بلند آهن‌سازی، صنایع تولیدی، کارگاه‌ها و کارگاه‌ها، انبارها و غیره چشم‌انداز صنعتی چشمگیری را در منطقه حاشیه رودخانه تشکیل می‌دهند.

اما در نیمه دوم قرن بیستم، بیلبائو شروع به کاهش جمعیت شهری و افزایش بیکاری کرد. کاهش جمعیت در اواسط دهه 1970 آغاز شد و در دهه 1980، صنعتی‌زدایی و کاهش مهاجرت شهری تقریباً تمام مناطق شهری اسپانیا را با مشکلاتی مواجه کرد، مشاغل صنعتی به سرعت کاهش یافت و بخش سوم کاهش یافت. از دهه 1980، شرکت‌های فولادی و کارخانه‌های کشتی‌سازی یکی پس از دیگری تعطیل شده‌اند و موقعیت‌های کارگران صنعتی از 46 درصد به 27 درصد از کل کاهش یافته است بیمه و غرامت محدود جوانان نرخ بیکاری بیش از 50 درصد است. استانداردهای زندگی شهروندان کاهش یافته است و آنها به شدت از چشم انداز زندگی شهری آینده ناامید هستند. بدتر از آن، در پاییز سال 1983، سیل ناشی از بارندگی های مداوم باعث آسیب جدی به بسیاری از زیرساخت های مرکز شهر شد.

در مواجهه با ضربه مضاعف بلایای طبیعی و رکود اقتصادی، در دهه 1980 هنگامی که بحران به اوج خود رسید، بیلبائو به طور ویژه مکانیزم عملیاتی برای احیای شهری تحت رهبری سیاسی طراحی کرد. پس از چندین سال بحث، سرانجام در سال 1991 ادارات مربوطه برنامه راهبردی احیای کلانشهر بیلبائو (1991) را تصویب کردند و یک آژانس تبلیغاتی Bilbao Metropoli-30 (BM30) را برای تسهیل فرآیند احیا و دستیابی به اهداف تاسیس کردند. برنامه استراتژیک این طرح برای تغییر موقعیت اقتصادی و تحریک صنعت ثالث از جمله صنعت خدمات و گردشگری در نظر گرفته شده است. در عین حال، شهرنشینی بیلبائو نیز به دنبال پیشرفت، احیای رودخانه، جستجوی پروژه های مناسب برای رودخانه Nervion و برقراری ارتباط جدید با ارزش های شهر است.

بیلبائو ریور 2000 (BR2000) یکی دیگر از آژانس های توسعه ای است که در سال 1992 تاسیس شد آژانس مداخله در فرآیند احیای شهری دقیقاً به دلیل این دو آژانس توسعه شهری در مقیاس های مختلف است که می توان یک سری زیرساخت ها و ساخت و سازهای شهری از رویدادهای بزرگ و بزرگ را انجام داد.

در مقابل این پس زمینه، بسیاری از مناطق صنعتی قدیمی در بیلبائو با دعوت از مشهورترین معماران و هنرمندان جهان به فضاهای عمومی یا خصوصی مدرن تبدیل شدند. یکی از معروف ترین نمونه ها موزه گوگنهایم است که در محل یک اسکله قدیمی و انبار چوب، در نزدیکی پل La Salve که در دهه 1970 ساخته شد، قرار دارد.

مدلهای دیگر کالا:
تعداد فروش : 0
تاریخ درج محصول : 1403/07/19 11:57:25 ق.ظ
۳۰,۰۰۰ تومان
۱۰,۰۰۰ تومان
تعداد اسلاید:59 اسلاید بهمراه نقشه ها و تصاویر
توضیحات محصول

در سال 1991، دولت باسک بارها از بنیاد Solomon R. Guggenheim دعوت کرد تا یک شعبه موزه هنر در بیلبائو ایجاد کند. اگرچه گوگنهایم موافقت کرد که در آن زمان تحت شرایط بسیار سخت با دولت باسک همکاری کند (شامل 230 میلیون دلار سرمایه اولیه، مکان یابی و بهره برداری از موزه و غیره)، دولت باسک همچنان استراتژی احیای تعیین شده را به طور جدی اجرا می کند. و پروژه را تکمیل کرد. موزه گوگنهایم در آلبا به عنوان بخش مهمی از استراتژی جدید برای احیای کل شهر دیده می شود. فرانک گری به عنوان معمار اصلی  انتخاب شد بنیاد گوگنهایم زمانی که توماس کرنس، مدیر جدید دفتر مرکزی آن در نیویورک، می خواست چنین مؤسسه جدیدی را در اروپا بسازد، فرانک گری را به عنوان معمار موزه انتخاب کرد همانطور که مقر فرانک لوید رایت  در دهه های 1940 و 1950 برای جذب بازدیدکنندگان بیشتر طراحی شد، فوق العاده است. کرنس خلاقیت های جسورانه و بدیع فرانک گری را تشویق و حمایت کرد. در آن زمان، گری به تازگی برنده جایزه معماری پریتزکر (بالاترین جایزه شناخته شده در صنعت معماری) (در سال 1989) شده بود. درست مانند نظرات این جایزه - فرانک گری سرشار از روحیه تجربی است. او به اندازه پیکاسو بحث برانگیز است. که مانند پیکاسو در برابر پذیرش منتقدان یا موفقیت‌هایش مقاومت می‌کند.  روحیه "ماجراجویانه" کاوش گری و ماهیت "جنجال برانگیز" معماری او بدون شک با استراتژی احیای بیلبائو بسیار مناسب است. «از اختلاف نظر استعدادهای بزرگی به وجود می‌آید» و مجادله می‌تواند موضوعی حیاتی ایجاد کند. توماس کرنس، مدیر موزه گوگنهایم، به وضوح این را درک می کند. در سه سال اول افتتاح پروژه، پروژه به طور گسترده مورد سوال قرار گرفت و افراد کمی باور داشتند که این پروژه موفق خواهد شد، اما کرنس تصمیم گرفت استقامت کند.  "سالهای طلایی"Anchor هنگامی که این ساختمان پر از منحنی پوشیده شده با پانل های آلیاژ تیتانیوم در سال 1997 راه اندازی شد، موفقیت بزرگی داشت و نظرات تحسین برانگیزی از جامعه معماری و نظرات عمومی دریافت کرد. فیلیپ جانسون، برنده اولین جایزه معماری پریتزکر، آن را "بزرگترین ساختمان زمان ما" توصیف کرد و نیویورک تایمز آن را "از نظر تجاری درخشان" تحسین کرد. ایندیپندنت این گالری را "شاهکار معماری شگفت انگیز" نامید.

محصولات مشابه
نظرات کاربران
نام:
ایمیل:
پیغام:
کد مقابل را وارد کنید ...
ثبت سفارش
تعداد
عنوان