معماری هتل دیاگونال Diagonal پوست ساختمان از یک منشور زجاجیه، مجموعه ای از مغزه های عمودی سنگ مانند بیرون زده است. جعبه شیشه ای دارای سه درجه تیرگی و رنگ متفاوت در هر طبقه است، یک نوار مات سیاه رنگ چارچوب و کار نصب را می پوشاند. یک نوار خطی دیگر، در ارتفاع نرده که از داخل محافظت بصری را ارائه می دهد، و یک نوار شفاف دیگر، در ارتفاع پنجره که دید و تهویه را فراهم می کند. این نوارهای افقی توسط یک لبه مورب آلومینیومی که هر طبقه را محدود می کند، تقویت می شوند. بر روی این پایه همگن، سه نوع نما وجود دارد: نماهای جلویی، نمای غربی به برج آگبر و نمای شرقی که به یک میدان باز داخلی نگاه می کند. نماهای جلویی توسط پلاک های بتنی سفید قاب شده اند که چارچوبی را برای نشان دادن مقیاس انسانی مشخص می کنند و تعداد طبقات را نشان می دهند. نمای رو به برج ژان نوول از کوربل های بزرگ 2.5 متری تشکیل شده است که به صورت عمودی در چندین طبقه کشیده شده اند. برآمدگی ها در جلو مات هستند، اما در کناره ها باز هستند. کوربل ها مانند یک ترکیب بندی بر روی خطوط افقی طبقات، مانند یک قطعه موسیقی تنظیم شده اند. قطعات بتن مسلح شده با شیشه سفید به طور هماهنگ بر روی زمینه سیاه قرار گرفته اند و حجم و عرض جانبی آنها را مانند یک لایه روی هم نشان می دهد. با این حال، نمای داخلی رو به میدان صاف است و به سختی سه حجم دارد: یکی در بالا، که مانند یک کربل به سمت بیرون بیرون می‌آید، و دو لبه بزرگ، همچنین از بتن مسلح شیشه‌ای سفید، که مقیاس بزرگ ساختمان را پوشش می‌دهد و آن را فراهم می‌کند. با مقیاس انسانی و قاب بندی محوطه ورودی هتل. در شب، هتل دو چهره را به شهر نشان می دهد که مربوط به هر یک از نماهای اصلی آن است. در یکی از آنها، کلیدهای سفید به آرامی پرتوهای نور را منعکس می‌کنند و با ولوم‌ها بازی می‌کنند و در دیگری، 300 چراغ خطی کم‌مصرف (LED) که با دورتر شدن از خیابان دیاگونال کاهش می‌یابند. بازی هنرمندانه با رنگ آبی و کهربایی و در عین حال نور ملایمی برای فضای داخلی اتاق ها. اثر جولی کاپلا