پاورپوینت بررسی معماری مدرسه عالی مدیریت دانشگاه امام صادق
نه بافت شهری تهران و نه پیشینه آکادمیک، سابقه تاریخی برای جنبه های معماری و عملکردی پروژه را تشکیل نمی دهند. تهران، یک محیط نیمه روستایی و توقف کاروان در قرن نوزدهم، عنصر ارجاعی برای معماری مرکز نبود. از سوی دیگر، نه الگوی آموزشی مرکز و نه الگوی دانشگاه امام صادق متاخر در موسسات آموزش عالی ایران سابقه ای ندارد. با این حال، این فقدان پیشینه مستقیم و تداوم تاریخی با میراث غنی معماری ایران، تمهیدات فضایی و واژگان رسمی که معمار در پروژه خود به کار برده است، متعادل می شود. این میراث شامل نمونه هایی از فضاهای آموزشی سنتی، یعنی مدارسی است که الگویی فضایی برای سازماندهی چیدمان کالبدی طرح اولیه را تشکیل می دهند. ب شخصیت معماری محلی، از جمله فرم ها و مصالح رایج اگرچه معماری بومی با توجه به تفاوت‌های منطقه‌ای متفاوت است، اما سنت اصلی در معماری بومی ایران، منطقه گرم و خشک است که بزرگ‌ترین منطقه کشور را تشکیل می‌دهد. گل و آجر دو مصالح اصلی ساختمانی هستند و اشکال معماری از ظرفیت ساختاری مصالح ناشی می‌شوند: دیوارهای جامد ضخیم با دهانه‌های کوچک، طاق‌ها و گنبدها یا سقف‌های تخت چوبی و سفالی. اقلیم همچنین الگوهای اساسی را تعریف کرده است که در بافت شهری و روستایی یافت می شود: خیابان های سایه دار و باریک، حیاط ها، برج های تهویه، ctr، از سوی دیگر، سنت یادبودی که در دوره اسلامی به فرهنگ‌های ایرانی قدیم باز می‌گردد، اصول فضایی دیگری را نیز به آن افزوده است که مفاهیم کیهانی و معنوی نیز دارند. برخی از اینها در الگوهای بومی نیز قابل تشخیص هستند. این اصول - یا ویژگی‌های فضایی/مورفولوژیکی - عبارتند از: درون‌نگر یا حس درون‌گرای مکان. سلسله مراتب فضایی: ایوان های دروازه ها، توالی های فضایی. آب، سایه، ساختمان های فشرده؛ مسیرهای سرپوشیده؛ گذرگاه ها؛ باغ به عنوان بازآفرینی بهشت; نظم هندسی؛ سکوها؛ نشانه ها