شهر فشرده یکی از پارادایم های پیشرو شهرسازی پایدار است. برنامه ریزی و توسعه شهری فشرده، طی 30 سال گذشته یا بیشتر، پاسخ مطلوب به چالش های توسعه پایدار بوده است. به دلیل پیامدهای مثبت آن از نظر کمک به اهداف اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی پایداری، به شدت توسط سیاست های جهانی و محلی ترویج می شود. این مقاله به بررسی نحوه اعمال و توجیه مدل شهر فشرده در برنامه ریزی و توسعه شهری با توجه به ابعاد سه گانه پایداری می پردازد و اینکه آیا پیشرفتی در این زمینه حاصل شده است یا خیر. برای روشن کردن این پدیده شهری بر این اساس مبنای تجربی عمدتاً توسط طرحها و اسناد رسمی