در معماری وسایل اصلی ترکیب بندی عبارتند از: ویژگی های هندسی شکل، روابط وزنی، ریتم، تقارن، تقارن محوری، لهجه ها، تناسبات، رنگ و بافت. خلق یک اثر هنری یا معماری ترکیبی از این عناصر است. زبان ریاضی که برای الهام بخشیدن به ایجاد فرم های فضایی و سه بعدی در هنر و معماری استفاده می شد، دستخوش تغییراتی شده است. امروزه، ایده‌های طراحی معماری برگرفته از ریاضیات، الگوریتم‌ها و رویکردهای محاسباتی مدرن، دیدگاه‌های جدیدی را در مورد رابطه بین ریاضیات و هنر باز می‌کنند. برخی از جنبه های کاربرد ریاضیات در معماری تجزیه و تحلیل نمونه های مختلف که در آن دستاوردهای ریاضی الهام بخش خلق اشیاء هنری و معماری هستند، ارتباط بین ترکیب فرم های فضایی و قوانین ریاضی را نشان می دهد. این تاثیر در سبک ها و رویکردهای مختلف در معماری متجلی می شود. نسبت طلایی در هنرهای کاربردی و معماری نقطه شروع نمادین برای این تحلیل، نسبت طلایی است، زیرا فرمول آن هنوز در طراحی مدرن وجود دارد. معنای نسبت طلایی به شرح زیر است: نسبت طلایی را می توان سرآغاز تفکر پارامتریک در هنر و معماری دانست. هدف معماری پارامتریک شناسایی عناصر موثر بر شکل و ایجاد روابط بین آنها با استفاده از توابع ریاضی است.