پاورپوینت بررسی تونل سازی و سازه های زیر زمینی
تونل ها ابزار موثری برای غلبه بر موانع مختلف ارتفاعی یا خطوطی هستند که در طراحی مسیرهای حمل و نقل با آن مواجه می شوند. با توجه به هدف آنها، تونل ها را می توان به موارد زیر تقسیم کرد: حمل و نقل (راه آهن، جاده، عابر پیاده، ترکیبی، کشتیرانی، تونل های مترو)؛ هیدرولیک، از جمله تونل های نیروگاه های برق آبی و نیروگاه های ذخیره سازی پمپاژ، تونل های تامین آب و آبیاری زمین (آبیاری و احیا). آب و برق: فاضلاب و کلکتور؛ معدن: حمل و نقل (برای حمل و نقل صنعتی)، زهکشی، تهویه. هدف ویژه برای سازه های مختلف زیرزمینی: کارخانه ها، گاراژها، انبارها، انبارها، پناهگاه ها، سازه های زیرساخت شهری و سایر اشیاء. کوه، ساخته شده در مناطق کوهستانی؛ مسطح (شهری)، زیر خیابان ها، میدان ها، ساختمان ها، مناطق صنعتی؛ زیر آب، برای غلبه بر موانع آبی (رودخانه ها، تنگه ها، کانال ها) ساخته شده است. تونل ها به همراه پل ها از پیچیده ترین و گران ترین سازه های مصنوعی در حمل و نقل هستند.تونل ها بر اساس عمقشان به صورت زیر طبقه بندی می شوند: کم عمق، تا 20-25 متر از سطح روز. عمیق تر از 25 متر از سطح روز. تونل ها بر اساس روش های ساخت متمایز می شوند: زمانی که یک گودال باز می‌شود، که در آن یک ساختار تونلی برپا می‌شود، به‌صورت باز ساخته می‌شود و سپس با بازسازی سطح زمین آشفته پر می‌شود. ساخته شده به روش استخراج (بسته)، زمانی که گودبرداری به صورت نیم رخ کامل یا در قسمت هایی با نصب تکیه گاه موقت (در سنگ های ضعیف و شکسته) بدون ایجاد مزاحمت در سطح زمین باز می شود. با استفاده از روش سپر، با استفاده از یک سپر تونل زنی (تکیه فلزی متحرک موقت) بدون ایجاد مزاحمت در سطح روز ساخته شده است. ساخته شده با استفاده از روش نیمه بسته، زمانی که بخشی از تونل در یک گودال باز ساخته شده است، و بخشی - به صورت بسته. ساخته شده با روش های خاص در شرایط سخت مهندسی و زمین شناسی با استفاده از انجماد خاک، کاهش آب، تقویت توده آشفته با تزریق محلول های شیمیایی مختلف، تونل زنی تحت هوای فشرده (کیسون) و روش های دیگر.